Του Γρηγόρη Γιοβανόπουλου
Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αλεξάνδρειας αποφασίστηκε ατυχώς (δυστυχώς και από την αντιπολίτευση) η μη συμμετοχή του Δήμου Αλεξάνδρειας και της δεκαμελούς αποστολής του στο τελευταίο κομμάτι του προγράμματος “Η αλήθεια πίσω από ένα χαμόγελο” που θα γίνει στη Ρουμανία, εξαιτίας της προκλητικής στάσης της αποστολής των Σκοπιανών αλλά και της ανοχής που επέδειξε η Ρουμανική αποστολή η οποία έχει και το ρόλο του οικοδεσπότη στο τελικό στάδιο αλλά και τον όλο συντονισμό απ΄ότι κατάλαβα.
Νομίζω πως πρόκειται για μια εντελώς εσφαλμένη απόφαση και πιστεύω πως όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι πρέπει να αναλογιστούν πως το όλο θέμα ξεπερνά κατά πολύ την δικαιολογημένη αγανάκτηση που εκφράστηκε, για την συμπεριφορά “γειτόνων” (Σκοπιανών) και “οικοδεσποτών” (Ρουμάνων).
Είναι γνωστό πως αποτελεί πολιτική απόφαση του γειτονικού κράτους η συνεχής και προκλητική στάση του απέναντι στη χώρα μας, αλλά και σε ότι την αντιπροσωπεύει.
 |
| κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση |
Αγνοούν προκλητικά πως σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε., την Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης, το ΝΑΤΟ αλλά και σύμφωνα και την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 η χώρα αυτή ονομάζεται FYROM (former Yugoslav Republic of Macedonia) πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Οι Σκοπιανοί λοιπόν προσπαθούν ακόμη και σε παρόμοιες εκδηλώσεις να εμφανιστούν με το όνομα Μακεδονία έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια de facto κατάσταση που θα διευκολύνει κατά την στρατηγική τους, την de jure αναγνώριση του ονόματος της χώρας τους .
Να μην αμφιβάλουμε καθόλου λοιπόν πως στην εκδήλωση που θα γίνει στη Ρουμανία θα απαιτήσουν και μάλλον θα πετύχουν να εμφανιστούν με το όνομα Μακεδονία. Η προσπάθειά τους αυτή θα διευκολυνθεί κατά πολύ από την απουσία μας. Απουσία που θα εκληφθεί ως αδυναμία και αναγνώριση της υπεροχής των επιχειρημάτων τους.
Ας αναφέρουμε εδώ λοιπόν κάποια ιστορικά στοιχεία αυτού του μεγάλου προβλήματος που σαν μια θλιβερή ανάμνηση του πάλαι ποτέ “ανατολικού ζητήματος” προβληματίζει την εξωτερική μας πολιτική , ενοχλεί τις εθνικές μας ευαισθησίες και δημιουργεί μια “εν δυνάμει” εστία έντασης στην περιοχή (προς τέρψιν βεβαίως της Άγκυρας).
Το Μακεδονικό εμφανίζεται στην ελληνική πραγματικότητα στα μέσα του 19ου αιώνα χωρίς βέβαια να έχει τις διαστάσεις που πήρε επί των ημερών μας.
Η Ελλάδα τότε έχει τα σύνορά της στη Θεσσαλία και οι περιοχές μέχρι την Αχρίδα ανήκουν στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Παράλληλα οι χώρες που πρόσφατα είχαν γίνει ανεξάρτητες ,η Βουλγαρία και η Ρουμανία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για «κάθοδο προς τη θάλασσα» κάτι που τελικά γεννά τον Μακεδονικό Αγώνα και τα παρεπόμενά του δεδομένου ότι το ζήτημα αυτό ουδέποτε εγκαταλείφτηκε από τους εμπνευστές του και ουδέποτε επιλύθηκε από αυτούς που έπρεπε, δηλαδή από εμάς τους Έλληνες.
Βέβαια στον Μακεδονικό Αγώνα είχαμε τα περισσότερα κέρδη και οι τότε εχθροί μας οι Βούλγαροι και Ρουμάνοι απέτυχαν στον στρατηγικό στόχο που είχαν θέσει.
Έτσι κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων η Ελλάδα ενσωματώνει στον εθνικό κορμό τη Μακεδονία και για αρκετά χρόνια ουδείς ομιλεί ή γράφει για «Μακεδονικό» ζήτημα .
Το Μάρτιο του 1929 όμως διοργανώνεται ένα συνέδριο το οποίο έχει «όλως τυχαίως» την υποστήριξη της τότε υπερδύναμης Μεγάλης Βρετανίας το οποίο υιοθετεί την ρήση του Άγγλου πολιτικού Γουίλιαμ Γκλάνστον « η Μακεδονία στους Μακεδόνες» και υποβάλλει τις προτάσεις του στην Κοινωνία των εθνών χωρίς καμιά συνέχεια.
Το ζήτημα όμως επανέρχεται μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (με καινούργιους διεκδικητές) ,και παρότι όπως δήλωνε ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής “Δεν θα ηνήχετο η Ελλάς καμμίαν συζήτησιν περί της Μακεδονίας“, ή “διά την Ελλάδα δεν είναι υπαρκτόν αυτό το ζήτημα” οι Γιουγκοσλάβοι απαντούν: “Δι’ ημάς υπάρχει και δι’ αυτό συνεζητήθη (με τον Έλληνα Υπουργό Ευάγγελο Αβέρωφ).
Αλλά ας δούμε τις ενέργειες των νέων διεκδικητών και ας συμπεράνουμε ποια ήταν τα λάθη της πολιτικής μας που τελικά μας έφεραν στη δυσχερή θέση σήμερα να θεωρούμε επιτυχία μια σύνθετη ονομασία η οποία ενώ μας είχε προσφερθεί την απορρίψαμε “ελαφρά τη καρδία”.(ίσως ο νυν Πρωθυπουργός να γνωρίζει κάτι παραπάνω)
 |
| κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση |
Στις 2 Αυγούστου 1944 στη μονή PROHOR PCINJSCI ανακηρύχθηκε η σύσταση της λαϊκής “Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας” ομόσπονδου τμήματος της νέας Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας.
Έτσι τον Απρίλιο του 1945 ο Τίτο επιβάλλει το ομοσπονδιακό σύστημα στη Γιουγκοσλαβία και εγκαθίστανται κυβερνήσεις ομόσπονδων κρατών της Σερβίας, Κροατίας, Βοσνίας, Σλοβενίας, Μαυροβουνίου και της “Μακεδονίας” η οποία ιδρύθηκε επίσημα στις 30 Απριλίου 1945. Ενώ στις άλλες δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας υπήρχαν φυλετικά κριτήρια , η “δημοκρατία της Μακεδονίας” ιδρύθηκε από πολιτικά κριτήρια που εξυπηρετούσαν τις μακροπρόθεσμες βλέψεις του Τίτο. Λίγο αργότερα το 1947 ο Τίτο και ο Δημητρώφ συμφωνούν για την ένωση της “Μακεδονίας του Πιρίν” (της Βουλγαρικής) με τη δημοκρατία των Σκοπίων, ενώ η Γιουγκοσλαβία θα παραχωρούσε κάποιες Βουλγαρικές περιοχές που είχε προσαρτήσει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για την “Μακεδονία του Αιγαίου” δηλαδή την Ελληνική συμφωνήθηκε μεταξύ τους να αναγνωριστεί το δικαίωμα ενσωμάτωσής της στη μελλοντική “Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
Ευτυχώς η αποκήρυξη του Τίτο από την Κομινφορμ ματαίωσε αυτά τα σχέδια από τη μια, αλλά από την άλλη δημιούργησε άλλα προβλήματα στην Ελληνική πολιτική, η οποία ακολουθούσε πιστά τις “συμβουλές” των προστατών μας Αμερικανών, οι οποίοι προσπαθώντας να προσεταιρισθούν τον ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας “συμβούλεψαν” την Ελληνική κυβέρνηση να αποφύγει ενέργειες που ίσως δημιουργούσαν ένταση με τον Τίτο αδιαφορώντας αν τελικά έπρεπε το ζήτημα να αντιμετωπιστεί “εν τη γενέσει του”. Δυστυχώς οι Έλληνες πολιτικοί τους άκουσαν.
Έτσι ανενόχλητοι οι Σκοπιανοί δημιούργησαν την “μακεδονική” γλώσσα, την “αυτοκέφαλη μακεδονική εκκλησία” και φυσικά το ομόσπονδο κράτος τους ως συστατικό της Γιουγκοσλαβίας.
Επίσης εκατοντάδες επιστήμονες ανέλαβαν να στηρίξουν επιστημονικά τις θέσεις των Σκοπιανών. Κυκλοφόρησαν την τρίτομη “Ιστορία του Μακεδονικού Έθνους” και ανέπτυξαν την προπαγάνδα τους σε όλες τις χώρες που υπήρχαν Σκοπιανοί μετανάστες (Καναδάς, Αυστραλία, Αμερική κ. α).
Σ’ αυτές και πολλές άλλες ενέργειες προέβη η ηγεσία των Σκοπίων, αλλά οι δικές μας κυβερνήσεις αλήθεια τι έκαναν;
Περιορίστηκαν να δηλώνουν ότι “Μακεδονικόν ζήτημα δεν υπάρχει δια την Ελλάδα” ή “δια την Ελλάδα δεν είναι υπαρκτόν αυτό το ζήτημα” και επιδόθηκαν σε έναν “πολιτικό στρουθοκαμηλισμό” εδώ και δεκαετίες ενώ οι “τρισκατάρατοι” (φουκαράδες) γείτονες όργωναν κάθε σημείο του κόσμου διαλαλώντας τα “δίκαιά τους”.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο σήμερα ο κύριος Νίμιτς(που ορίστηκε ως μεσολαβητής) να προτείνει μεταξύ άλλων τις εξής ονομασίες:
Independent Republic of Macedonia
New Republic of Macedonia
Republic of Upper Macedonia.
Δυστυχώς ενώ πάντα θαυμάζαμε τον «Προμηθέα» υπήρξαμε άριστοι μιμητές του αφελούς αδελφού του. Του Επιμηθέα.
Στο σήμερα τώρα. Νομίζω πως πρέπει να αναθεωρηθεί η απόφαση της μη συμμετοχής της πόλης στην εκδήλωση. Η αποστολή να εμπλουτιστεί με ανθρώπους που έχουν την ιστορική και πολιτική συγκρότηση και τα επιχειρήματα για να αντιτάξουν στην προπαγάνδα των Σκοπιανών και στην μνησικακία των Ρουμάνων (ας μην ξεχνάμε το ρόλο τους κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα).
Όσο για χάρτες (που αναφέρθηκε ο Δήμαρχος) μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δικούς τους, σαν αυτούς που δημοσιεύονται με το παρόν άρθρο.
Και να μην ξεχνάμε πως… “Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει”.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Μία απάντηση στο “Άρθρο: "Όχι άλλα λάθη"”
Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ …χτενίζεται…
Η Ιστορία που τόσο αγαπάς-και καλώς-
“σύντροφε” θα είναι αμείλικτη απέναντι σε όλους όσους υποστηρίζουν την εκχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας, της Δημοκρατίας και της Αξιοπρέπειας μας…