Ρε με αυτήν τη Ρεπούση καυγάς!Είπαμε και θα το ξαναπούμε: “ανήκει” σε μια ομάδα ιστορικών (ας την πούμε καλύτερα “σχολή”, μην παρεξηγηθούμε κιόλας) που σκοπός τους είναι όχι η απόδοση των πραγματικών διαστάσεων οποιουδήποτε ιστορικά καταγεγραμμένου γεγονότος αλλά η άμβλυνση των όποιων “ακμών” υπάρχουν και σχετίζονται με αυτό.
Δεν είναι η μόνη, υπάρχουν και άλλοι. Σε διάφορες χώρες.
Άσχετα με τον αν οι πηγές για ένα γεγονός είναι περισσότερες από μια, στην ουσία ο σκοπός τους είναι να ξαναγράψουν την Ιστορία, απευθυνόμενοι στην αρχή στην κοινωνία απαξιώνοντας ένα γεγονός και στη συνέχεια εξαφανίζοντας από τον …χάρτη οποιοδήποτε γεγονός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως επικίνδυνο (για τα δικά τους δεδομένα).
Προχθές η Σμύρνη είχε συνωστισμό στην προκυμαία της. Σήμερα το Ζάλογγο απλά δεν υπήρξε και είναι ένας εθνικός μύθος. Αύριο κάτι άλλο. Και ούτω καθ’ εξής.
Η παγκοσμιοποίηση πρέπει κάπως να προχωρήσει. Και ένας από τους τρόπους είναι και η διαστρέβλωση της Ιστορίας, με κάθε τρόπο και πρόσφορο μέσο.
Τώρα, πως απόψεις όπως της Ρεπούση (που σε προσωπικό επίπεδο είναι αδιανόητο και απαράδεκτο να της απαγορεύεις να εκφράσει) καταφέρνουν και “περνάνε” ακόμη και μέσα σε σχολικά βιβλία, ανατρέποντας αυταπόδεικτα πράγματα για τα οποία υπάρχουν ακόμη ζωντανοί μάρτυρες, αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να αναρωτηθούμε άπαντες. Γιατί άλλο πράγμα είναι ο “συνωστισμός” και άλλο ο βίαιος ξεριζωμός και εκδίωξη απ’ το σπίτι σου που καίγεται κι η αγωνιώδης αναζήτηση ενός μέσου για να φύγεις μπας και γλυτώσεις απ’ τη σφαγή.