Μετά από μια σειρά από τραγικά λάθη, που φτάνουν από τους …πολλαπλασιαστές μέχρι τις συνεχείς μεταθέσεις της ημερομηνίας της “ανάκαμψης”¨.
Με αυτά που ακούμε έχουμε αρχίσει να …παραλογιζόμαστε!
Εντάξει, τα δημοσιεύματα σε γερμανικές και αμερικανικές εφημερίδες κινούνται στο γνωστό πλαίσιο του ΔΝΤ: “προβλήματα μεν, σταθερότητα δε”.
Σταθερότητα όμως για ποιους, για ποιον; Για τους πολυ-διασωσμένους τραπεζίτες; Για τους “δανειστές” μας; Για την ξοφλημένη πολιτική ελίτ της χώρας;
Άλλοι ομιλούν για “απίστευτη αντοχή” των Ελλήνων. Όμως αγνοούν συνειδητά ότι η απόσταση μεταξύ αντοχής και ξεσπάσματος (του πραγματικά αυθόρμητου, όχι του καθοδηγούμενου) είναι ένα κλικ μακριά.
Ξεκάθαρα: δεν υπάρχει βάσιμη και βιώσιμη εναλλακτική πρόταση τη στιγμή αυτή. Και αυτό είναι που κρατάει τα πράγματα ως έχουν. Σε μια χώρα είναι σε ρότα στην οποία το ΑΕΠ μειώνεται συνεχώς και με καταιγιστικούς ρυθμούς σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ενώ οι πολίτες της είναι σε μια κατάσταση στην οποία ψάχνουν τα χρήματα με το τουφέκι (για να ανταποκριθούν σε μια φορολόγηση που τελειωμό δεν έχει) και τις δουλειές με το μικροσκόπιο…