Χθες “έκλεισαν” 27 χρόνια από την ημέρα που έγινε το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ (της πρώην ΕΣΣΔ). Το χειρότερο ατύχημα που συνέβη ποτέ, με τη Φουκουσίμα να ακολουθεί στον μαύρο αυτό κατάλογο και το Θρη-Μάϊλ Άϊλαντ να έπεται αυτής.
Δεκάδες πέθαναν μέσα σε λίγες μέρες (κυρίως εργάτες και στρατιωτικοί που επενέβησαν πρώτοι για να ελαχιστοποιήσουν το κακό), εκατοντάδες ή και χιλιάδες στα χρόνια που ακολούθησαν – κι ας μην είχαν καν γεννηθεί όταν έγινε το ατύχημα, στις 26 Απριλίου του 1986.
Σύμφωνα με τελευταίες εκτιμήσεις, η Ελλάδα μολύνθηκε με δόσεις από 37 έως 185 kBq/m2, σε ποσοστό 0,91% της έκτασής της. Πάλι καλά να λέμε!
Και παρά το συγκεκριμένο ατύχημα (αλλά κι αυτά που ακολούθησαν), ως άνθρωποι μυαλό δεν βάλαμε! Γιατί ακόμη θεωρούμε πιθανό πως μπορούμε να δαμάσουμε πράγματα που είναι πάνω από τις ανθρώπινες δυνατότητες, και το κάνουμε για οικονομικούς λόγους ή για λόγους επιβολής στους άλλους.
Όλα έχουν τα όριά τους στη φύση. Με τη φύση και τις δυνάμεις της το θέμα είναι να κατανοούμε τα όρια αυτά και να σταματάμε όταν τα προσεγγίζουμε, όχι να τα υπερβαίνουμε.