Έχουμε μια τάση να κάνουμε την τρίχα τριχιά. Επίσης να θεωρούμε “επιτυχία” την επιτυχία ενός τρίτου, από την οποία εμείς ΔΕΝ πρόκειται να δούμε χαΐρι! Γιατί, άλλο να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου και άλλο να “ρίχνεις ζεϊμπεκιές” για κάτι που δεν σε αγγίζει.
Πως αλλιώς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν…
…οι αντιδράσεις των πολιτικών και οι πηχαίοι τίτλοι εφημερίδων και portals για μια συμφωνία μεταξύ δυο ιδιωτών από την οποία οι ιδιώτες θέλουν να αποκομίσουν τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, όπως το κέρδος;
Φυσικά, αυτονόητο – όμως σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη – είναι ας πούμε κι η σύνδεση ενός λιμανιού με το σιδηροδρομικό δίκτυο της υπόλοιπης χώρας.
Σύμφωνα με τη (διακομματική) γνώμη κάποιων, η χώρα δεν θα μπορούσε να αξιοποιήσει, όντας η ίδια ιδιοκτήτρια λιμανιού και σιδηροδρόμου, τη θέληση μιας ξένης ιδιωτικής εταιρίας να χρησιμοποιήσει το λιμάνι του Πειραιά και το ελληνικό (δημόσιο) σιδηροδρομικό δίκτυο για να μεταφέρει τα προϊόντα της στη δυτική και κεντρική Ευρώπη.
Για αυτό τα έδωσε αλλού…
Δείτε σχετικά σε παλαιότερη ανάρτηση: “Λιμάνια και τρένα: έρχονται οι ηλίθιοι οι ξένοι για να πάρουν προβληματικά μαγαζιά!”