του Νίκου Μπρουσκέλη
H φυσική καταστροφή που έπληξε με πρωτοφανή ένταση τον Δήμο Αλεξάνδρειας καθώς και όσα τραγελαφικά ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες, ανέδειξαν με τον χειρότερο (για τους δημότες και τον τόπο μας) τρόπο, τις ελλείψεις και την ανικανότητα σε ολόκληρο σχεδόν το σύστημα εξουσίας του Δήμου.
Σίγουρα, δεν είναι κομψό να γινόμαστε κήνσορες και μετά Χριστό προφήτες. Όμως, στην προκείμενη περίπτωση δεν ασκούμε κριτική πάνω σε ιδεολογήματα αλλά επί μιας καταφανέστατης πραγματικότητας που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, που δεν μπορούμε να την καλύψουμε με φράσεις του συρμού, όπως το «όλα δούλεψαν ρολόι».
Το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου καθώς και τις ώρες που ακολούθησαν την πρωτοφανή νεροποντή βρεθήκαμε σε ένα κομβικό σημείο,…
…που ανέδειξε τα συσσωρευμένα λάθη αλλά και την ανικανότητα διαχείρισης πραγματικά δύσκολων καταστάσεων. Η διαχείριση της συγκεκριμένης κρίσης κατέδειξε την αμέλεια που υπήρξε από τους διοικούντες του τόπου ως προς την ενημέρωση των δημοτών αλλά και την ανικανότητα συντονισμού που πηγάζει πρωτίστως από το κέντρο λήψεως αποφάσεων του δήμου, το οποίο εμμένει στην παράλογη τακτική του ακατάσχετου συγκεντρωτισμού του Καίσαρα – Δημάρχου.
Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την εμφανή υποτίμηση από μέρους του Δημάρχου της σημασίας του γραπτού μηνύματος που φέρεται πως έλαβε εκείνο το πρωί;
Πως μπορεί κανείς να ερμηνεύσει την ανύπαρκτη (από μέρους της Διοίκησης του Δήμου) εκ των προτέρων ενημέρωση φορέων, όπως η Πυροσβεστική ή η Αστυνομία, ώστε να μην βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων;
Και πώς να χαρακτηρίσει κανείς την απόφαση του ιδίου του Δημάρχου να μην ζητήσει από την Πρόεδρο του Δ.Σ. να αναβάλει τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ενώ ήταν γνώστης της επερχόμενης καταιγίδας;
Η αρχική και εμφανώς βεβιασμένη απόφαση -που ευτυχώς δεν ίσχυσε- να λειτουργήσουν κανονικά το πρωί της 26ης Φεβρουαρίου τα σχολεία, καταδεικνύει επίσης ότι ο δήμαρχος, όπως και ο καθ’ ύλην υπεύθυνος της πολιτικής προστασίας, δεν είχαν πραγματική εικόνα της καταστροφής, ακόμη κι όταν είχαν περάσει αρκετές ώρες από τη λήξη της εντονότατης βροχόπτωσης και χαλαζόπτωσης.
Το θέατρο του παραλόγου όμως εκτυλίσσονταν μπροστά στα μάτια μας και τις επόμενες ημέρες, αρχικά με τις διαψεύσεις του ενός από τον άλλο (τελικά οδηγηθήκαμε στην παραίτηση αντιδημάρχου, αν και η νεροποντή ίσως και να ήταν η αφορμή για μια τέτοια κατάληξη – τα ενδοπαραταξιακά όμως της πλειοψηφίας, ελάχιστη σημασία έχουν για τους δημότες) και στη συνέχεια με το αποκορύφωμα, όταν στην έκτακτη συνεδρίαση που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία του Εμπορικού Συλλόγου Αλεξάνδρειας, όλοι συμφώνησαν πως «όλα δούλεψαν σαν ρολόι». Πρέπει να κατανοήσουν οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», ότι τέτοιου είδους συμπεράσματα δεν πείθουν παρά μόνον στον δικό τους μικρόκοσμο.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί ορθολογικά, με προγραμματισμό, με ιεράρχηση των ζητημάτων και όχι αποσπασματικά και σπασμωδικά, όποτε ”πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μας”. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη από πραγματικές ανατροπές τόσο ως προς τη δομή, όσο και προς τον τρόπο λειτουργίας της, ώστε να δημιουργήσει τις συνθήκες μετάβασης στη νέα εποχή.
Οι λογικές και η νοοτροπία που σήμερα διαπνέουν τον τρόπο που κινείται η Διοίκηση του Δήμου Αλεξάνδρειας είναι ξεπερασμένες και αποπνέουν «αέρα» περασμένων δεκαετιών.
Το ίδιο ισχύει και για τα πρόσωπα, που έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Αν και αυτό το αποδεικνύουν καθημερινά, χωρίς να χρειάζεται μια ισχυρή νεροποντή να το αποκαλύψει.