Πάλι το χιλιοπαιγμένο έργο “τα σπάσαμε με την τρόικα”.
Βαρεθήκαμε πια να το βλέπουμε, κάθε φορά πριν από κάθε καταβολή δόσης.
Αυτή τη φορά το μήλον της Έριδος είναι ο αριθμός των δόσεων όσων χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία καθώς και οι απολύσεις στον Δημόσιο (ή στον ευρύτερο Δημόσιο) τομέα.
Πάλι θα δούμε το ίδιο έργο, πάλι θα αρχίσουν τα πήγαινε-έλα, πάλι θα αρχίσουν τα μεσανατολικά παζάρια. Και στο τέλος πάλι οι δικοί μας…
…θα κάνουν την παλαβή και “επειδή το απαίτησε η τρόικα” θα κάνουν ό,τι τους πουν οι ξένοι.
Αν η τρόικα το παίζει άκαμπτη αυτό είναι δικό της θέμα. Την τελική διαπραγμάτευση δεν την κάνει ο Στουρνάρας. Ο Αντώνης θα την κάνει. Και προφανώς ο Αντώνης θα συναντηθεί και με Βενιζέλο και Κουβέλη.
Αν λοιπόν, όπως ακούγεται, η Κυβέρνηση έχει απολέσει τη διαπραγματευτική της ικανότητα* τότε αυτή είναι μια μοναδική, ίσως η τελευταία, ευκαιρία να την επανακτήσει. Να πει επιτέλους μια φορά “αυτά είναι κι αν θέλετε. Δεν αντέχει άλλο η κοινωνία.“
για την απώλεια των γενικότερων ικανοτήτων σε διαπραγματευτικό επίπεδο δεν ευθύνεται μόνο η συγκεκριμένη Κυβέρνηση. Ίσως να ξεχνάμε το παιδί απ’ τη Ραφήνα (στη μετά Βουκουρέστι εποχή) ή τον άλλο που καβάλα σε ένα αεροπλάνο αλώνιζε τον κόσμο και μας εξέθετε διεθνώς. Φυσικά μεσολάβησαν και τα δυο “τεχνικά” σχήματα.