Να προστατευθεί γιατί αλλιώς θα το καταργήσουν και θα χαθεί ένας απαραίτητος κρίκος στην αλυσίδα που ονομάζεται “δημοκρατία”
Έχουμε αρχίσει και χάνουμε το μέτρο.
Γιατί, απ’ όσο θυμόμαστε, το περιβόητο “άσυλο” στα πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν έχει δοθεί ούτε για να γίνονται καταφύγια των κάθε λογής παρανόμων, ούτε για να μετατρέπονται σε υπαίθριες αγορές (στις οποίες δεν ισχύει κανένας κώδικας), ούτε για να αποθηκεύονται διάφορα τα οποία αν βρεθούν π.χ. σε κάποιο σπίτι επισύρουν ποινικές διώξεις και ποινές φυλάκισης, ούτε για να γίνονται τα Πανεπιστήμια άντρα όσων πωλούν ναρκωτικά στους νέους.
Γιατί όλα τα παραπάνω γίνονται, αυτό δείχνουν εδώ και χρόνια οι στατιστικές και οι αναφορές είτε της Αστυνομίας είτε των διαφόρων πρυτανικών Αρχών.
Το “πανεπιστημιακό άσυλο” είναι μια κατάκτηση που κατοχυρώθηκε με αίμα και αγώνες. Και σκοπός του είναι…
… η διασφάλιση μιας νησίδας πλουραλισμού και (κυρίως) ελευθερίας, όταν τα πράγματα στην κοινωνία σφίγγουν, όταν ο φασισμός, η καταπίεση και οι αντιδημοκρατικές μέθοδοι μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη και στην καθημερινότητα της υπόλοιπης κοινωνίας.
Το άσυλο επιβάλλεται να μείνει, αν όχι να ενισχυθεί κιόλας, στους καιρούς μας.
Επιβάλλεται όμως να προστατευθεί, κυρίως από αυτούς που πραγματικά θα ευνοεί, δηλαδή από αυτούς που αύριο – μεθαύριο θα βγουν στην κοινωνία ως απόφοιτοι/πτυχιούχοι, από τις πανεπιστημιακές αρχές και από την κοινωνία την ίδια. Ώστε να σταματήσει η ασυδοσία και οι ακρότητες στη χρήση του.
Γιατί αλλιώς, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, θα χαθεί ένας απαραίτητος κρίκος της αλυσίδας που ονομάζεται “δημοκρατία”, η “ελεύθερη παιδεία”.