Τα προσωπικά δεδομένα όλων μας που βρίσκονται σε σέρβερ του Δημοσίου είναι απ’ ότι φαίνεται εξαιρετικά εύκολο να πέσουν σε ξένα χέρια (που είναι μαχαίρια).
Αυτό τουλάχιστον αποκαλύφθηκε από τον συλληφθέντα για την κατοχή 67 εκατομμυρίων αρχείων που περιείχαν δεδομένα διαφόρων τύπων (από ΑΦΜ και ΑΜΚΑ μέχρι συναλλαγές και περιουσιακά στοιχεία Ελλήνων πολιτών). Όπως ο ίδιος ανέφερε “Πλήρωσα 3000 ευρώ για να αγοράσω από έναν ιδιώτη, όλα τα δεδομένα του συστήματος TAXIS και των διαδικασιών περαίωσης από τους πολίτες! Γνωρίζω ότι άλλες τουλάχιστον οκτώ εταιρείες προχωρούν σε εμπόριο δεδομένων για οικονομικές συναλλαγές, χωρίς να έχουν καμία επίπτωση…”. Επίσης, στην κατοχή της εταιρίας του βρέθηκαν και πλήρεις εκλογικοί κατάλογοι.
Βάλτε τώρα στο …λογαριασμό και κάτι ακόμη:
…για λόγους που σχετίζονται όπως λένε με τη φοροδιαφυγή, οι Έλληνες από ένα σημείο και μετά θα πρέπει να κάνουν οποιαδήποτε συναλλαγή τους με πιστωτική/χρεωστική κάρτα για ποσά άνω των 500 ευρώ. Η στιγμή αυτή δεν είναι μακριά, το πολύ σε ένα τρίμηνο θα ισχύσει και αυτό.
Δηλαδή καταγραφή των πάντων, η τουλάχιστον του 50% των συνολικών συναλλαγών. Πλήρης φάκελος, για κάθε έναν μας ξεχωριστά. Με τα πάντα μέσα.
Φυσικά, θα είναι θέμα χρόνου (αφού η χώρα είναι πλέον ένα τεράστιο εργαστήριο δοκιμών οποιασδήποτε νέας “μεθόδου” σε κάθε τομέα της ζωής, όσο επικίνδυνη κι αν είναι) οι συναλλαγές από 0,1 ευρώ να γίνονται μόνο με πλαστικό χρήμα. Το τυράκι;; Μειώσεις στον φόρο, κληρώσεις για αυτοκίνητα, ταξίδια, ρευστό.
Πλέον τα πράγματα θα μπουν στα όρια της επικινδυνότητας, δεν θα είναι θέμα “φορολογίας”, “καταπολέμησης της φοροδιαφυγής” ή “ελέγχου”. Τίθενται άλλα πράγματα σε κίνδυνο (σε συνδυασμό με ό,τι ήδη συμβαίνει, όπως η καταγραφή της θέσης των κινητών, με το ιντερνετ, με, με, με…).
Και στο τέλος τι θα μένει; Το πάτημα ενός κουμπιού. Τίποτε άλλο. Τόσο απλά, τόσο “καθαρά”, τόσο συναινετικά από μέρους μας…