Ένα συνεχές Μνημόνιο και η χώρα υπό διεθνή έλεγχο. Τόσο απλά, τόσο χαριτωμένα, τόσο ξεφτιλισμένα.

Δηλαδή, από σήμερα (ή καλύτερα από χθες) τι έχουν να μας πουν ορισμένοι φίλοι που διαμαρτύρονταν για τη λέξη “επιτροπεία” που χρησιμοποιούμε εδώ και πολύ καιρό;

Το Μνημόνιο ΙΙΙ δεν είναι τίποτε λιγότερο από την επιβεβαίωση. Και ό,τι και να λένε στας Αθήνας, και όσο κι αν πανηγυρίζουν κάποιοι ότι τελικά ΙΣΩΣ να έλθουν στην Ελλάδα (θα έλθουν – έστω ένα τμήμα, ή πάλι θα κάνουν βόλτες στις οθόνες των υπολογιστών;;;) 44 δις – αντί των 31,5 – τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά.
Η κατάσταση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΜΕ.

Γιατί αν προσέξατε, πλέον θα βρισκόμαστε υπό ένα συνεχές και απροκάλυπτο έλεγχο: πάει καλά ο προϋπολογισμός; Θα πάνε καλά όλα! Πάνε καλά οι αποκρατικοποιήσεις; Πάνε καλά όλα!

Αλλιώς θα έρχεται να αναπληρώνει το …κενό κάποιο νέο μέτρο.

Ας πούμε, “αποκρατικοποιήθηκε” δημόσια περιουσία 10 δις και ο στόχος ήταν 10 δις; Μια χαρά πάει η χώρα! “Αποκρατικοποιήθηκε” δημόσια περιουσία 8 δις και ο στόχος ήταν τα 10 δις;; Μαύρο φίδι που σας έφαγε Έλληνες. Θα πρέπει να βρείτε μέτρα που θα φέρουν στα ταμεία ακόμη 1 δις, δηλαδή το 50% του ποσού που υπολείπεται μέχρι τα 10 δις. 

Ενώ πλέον κάθε τρίμηνο θα γίνεται έλεγχος για τα πάντα. Οι Γερμανοί ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ τίποτε αν δεν πάρουν κάτι (πολλαπλάσιας αξίας). Και φυσικά αν δεν έχουν τον απόλυτο έλεγχο. 

Η χώρα πλέον λειτουργεί με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Και όποιος αντέξει. Κράτος τέλος!
Παιδεία, πρόνοια, κοινωνικές παροχές, υγεία, πολιτισμός, όλα τέλος. Όλα στον καιάδα.
Όλα είναι πλέον αριθμοί, όλα είναι νούμερα. Και εντός κάποιοι πανηγυρίζουν επειδή θα πάρουμε (θα πάρουμε;;;) επιπλέον 12,5 δις. Περηφάνια μηδέν.

Τόσο απλά, τόσο χαριτωμένα, τόσο ξεφτιλισμένα.