Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης έκρινε ως παράνομες ορισμένες μεταρρυθμίσεις στην ελληνική εργασιακή νομοθεσία που στόχο έχουν να μειώσουν το κόστος για τους εργοδότες.
Η απόφαση σχετίζεται με δύο μέτρα που υιοθετήθηκαν το 2010:
α) την παράταση – σε ένα έτος – της “δοκιμαστικής περιόδου” κατά την οποία οι εργαζόμενοι μπορεί να απολυθούν χωρίς ειδοποίηση,
β) τη μείωση του κατώτατου μισθού για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών, στα δύο τρίτα του εθνικού κατώτατου μισθού.
Για το πρώτο μέτρο αναφέρεται πως στην ουσία του είναι αντίθετο με τη ρήτρα που αναφέρει ότι οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα σε “λογική” ειδοποίηση πριν τερματιστεί η απασχόλησή τους.
Ειδικά για το δεύτερο – το πραγματικά εξόφθαλμο – το σκεπτικό είναι εξαιρετικά απλό: αν κάποιος λάβει ως αμοιβή τα 2/3 του κατώτατου μισθού, οδηγείται μαθηματικά στη φτώχεια αφού θα παίρνει λεφτά που είναι πιο κάτω από τον κατώτατο μισθό. Τότε τι ρόλο παίζει ο προσδιορισμός “κατώτατος”;