Μια ιδιότυπη διαμάχη, η οποία υπέβοσκε εδώ και καιρό στους κόλπους της ιεραρχίας της ορθόδοξης εκκλησίας της Ελλάδας, φαίνεται να δημοσιοποιείται και να παίρνει σάρκα και οστά.
Μιλάμε για τις δυο κυρίαρχες τάσεις: την “ανοιχτή” στην κοινωνία εκκλησία (που περιορίζεται στο πνευματικό και κοινωνικό της έργο ακολουθώντας την παράδοση και που ασκεί κριτική ως αρμόζει στην ευρεία Ορθόδοξη σκέψη και πρακτική) και την “παρεμβατική” σε κάθε τομέα της ζωής εκκλησία (που ονειρεύεται να αποκτήσει ακόμη και πολιτικό ή/και πολιτειακό ρόλο, αλλά και θέλει βαθιά μέσα της μια Ελλάδα που να μοιάζει στη δομή της στο Ιράν).
Οι δηλώσεις και οι ενέργειες δυο μελών της Ιεραρχίας (που δεν είναι απαραίτητα και οι εκφραστές αλλά δίδουν το στίγμα των τάσεων αυτών) είναι χαρακτηριστικές και δείχνουν το κλίμα που επικρατεί:
– απ’ τη μια ο Μητροπολίτης Πειραιά Σεραφείμ, ο οποίος μετά τους “φιλιππικούς” κατά οποιουδήποτε εκφράζει τη διαφορετικότητα, πήγε στην Αστυνομία, στο Α.Τ. Ομόνοιας, παρέα με πέντε βουλευτές της Χρυσής Αυγής για να καταθέσει μήνυση για το θέμα με το θέατρο που ανέβαζε την παράσταση Coprus Christi.
– απ΄την άλλη ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιάτιστας Παύλος, ο οποίος ασκεί δριμεία κριτική για τα επεισόδια έξω από το θέατρο ενώ αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή (με την οποία εμφανίστηκε ο Μητροπολίτης Πειραιά) λέει ότι “η Χρυσή Αυγή διώκει τον Χριστό, τον προσβάλλει και τον εξευτελίζει καθημερινά και το πράττει στα πρόσωπα των προσφύγων, των μεταναστών, ακόμα και των παιδιών (….) Κάθε εναγκαλισμός και χάιδεμα χριστιανού ή πολύ περισσότερο ιερωμένου προς τη Χρυσή Αυγή δείχνει μπέρδεμα φρικτό και ακύρωση της πίστης”.