Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943 οι Ιταλοί αλλάζουν στρατόπεδο, ρίχνουν τον Μουσσολίνι και με στρατιωτική κυβέρνηση (αρχικά) μπαίνουν στον πόλεμο κατά της Γερμανίας.
Η στιγμή της …”αλλαγής” βρήκε πολλούς Ιταλούς στην θέση του κατακτητή. Όπως στα Ιόνια νησιά, στην Ελλάδα. Εκεί οι Ιταλοί παρέδωσαν – είτε δια τη βίας είτε οικειοθελώς – όπλα και διοίκηση στους Ναζί, αφού πλέον δεν ήταν σύμμαχοι τους.
Σε κάποιες περιπτώσεις τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ομαλά (το ομαλά σήμαινε συνήθως στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους Ιταλούς που έπεφταν στα χέρια των Γερμανών και δεν σώζονταν από τους πρώην εχθρούς τους Έλληνες).
Μια από τις περιπτώσεις αυτές ήταν στην Κεφαλονιά, όπου…
γερμανικά αποσπάσματα συνέλαβαν μετά από μάχη και εκτέλεσαν – κατόπιν προσωπικής εντολής του Χίτλερ – στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1943 μέρος των Ιταλών αξιωματικών, που βρίσκονταν στο νησί του Ιονίου. Τουλάχιστον 136 Ιταλοί αξιωματικοί, μέλη της μεραρχίας Acqui, που έπρεπε να θεωρηθούν αιχμάλωτοι πολέμου, εκτελέστηκαν από τους Ναζί.
Εξήντα εννέα χρόνια μετά η στρατιωτική εισαγγελία της Ρώμης παρέπεμψε σε δίκη τον ογδονταεννιάχρονο Γερμανό πρώην στρατιώτη, Άλφρεντ Στόρκ, για την σφαγή των ιταλών αξιωματικών. Στο παρελθόν ο Στόρκ, κατά την διάρκεια κατάθεσής του σε γερμανικό δικαστήριο, είχε ομολογήσει τη συμμετοχή του στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά οι Γερμανοί δεν τον παρέπεμψαν σε δίκη διότι θεώρησαν ότι για το γεγονός έπρεπε να κριθούν μόνον οι αξιωματικοί του χιτλερικού στρατού.
Οι Ιταλοί στρατιωτικοί δικαστές όμως έχουν άλλη γνώμη και έτσι πρόκειται να απαγγείλουν την κατηγορία “συμμετοχής σε άσκηση βίας με κατ’ εξακολούθηση ανθρωποκτονία σε βάρος ιταλών αιχμαλώτων πολέμου”.