Στην πλήρη καταρράκωση του όποιου εναπομείναντος κύρους του πολιτικού συστήματος συνεισέφερε τα μέγιστα ο τρόπος χειρισμού της διαβόητης πλέον «λίστας Λαγκάρντ» από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλο και τον προκάτοχό του στο υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, τον επιφανέστερο εκ των αποκληθέντων «κηπουρών» του Γ. Παπανδρέου. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου κράτησε επί σχεδόν 7 μήνες κρυφή την ύπαρξη της επίμαχης λίστας και την έδωσε στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ μόνο όταν έφευγε από τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Μετά από δύο μήνες, ο υπεύθυνος του ΣΔΟΕ την παραδίδει στον νέο υπουργό Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος με τη σειρά του την κρατάει στο συρτάρι του επί έναν ολόκληρο χρόνο, με αποτέλεσμα η «λίστα Λαγκάρντ» να… «εξαφανιστεί»!
Αυτή η «εξαφάνιση» της λίστας με τα ονόματα 1.991 Ελλήνων που είχαν καταθέσεις σε μία και μόνη τράπεζα (την HSBC) στην Ελβετία επιτρέπει κάθε είδους βάσιμες ή αβάσιμες εικασίες. Αναλόγως του βαθμού καχυποψίας του κάθε Ελληνα προς το πολιτικό σύστημα, ο καθένας πιστεύει ό,τι θέλει. Οι αφελέστεροι θεωρούν ότι…
…έγινε «κουκούλωμα» των φοροφυγάδων, συγκάλυψη δηλαδή των ενόχων. Οι πιο «πονηρεμένοι» έχουν την άποψη -χωρίς στοιχεία, βεβαίως- ότι οι λίστες αξιοποιήθηκαν για τον εκβιασμό πολιτικών αντιπάλων και οικονομικών παραγόντων. Το βέβαιο πάντως είναι ότι μόνο θυμηδία και σκωπτικά σχόλια προκάλεσε ο ισχυρισμός Βενιζέλου ότι δήθεν «γίνεται απόπειρα διάλυσης του θεσμικού ιστού της χώρας και της παράταξης» μέσω της κριτικής που ασκείται στους χειρισμούς του, που οδήγησαν στην «εξαφάνιση» της λίστας. Ούτε καν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν συμμερίζονται την άποψη του αρχηγού τους στην ολότητά τους. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσωπικά και το κόμμα του βγαίνουν εξαιρετικά αποδυναμωμένοι από την υπόθεση αυτή. Η αιτία της αποδυνάμωσής τους όμως δεν είναι η συνωμοτική δράση κάποιων κέντρων, αλλά τα πεπραγμένα του Ευ. Βενιζέλου και των κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ απειλείται όντως με αποσύνθεση, αλλά εξαιτίας της πολιτικής που άσκησε τόσο κατά την ολέθρια τελευταία τριετία όσο και κατά ορισμένα διαστήματα της 30ετούς κυριαρχίας του.
Το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου οδήγησε τη χώρα στο καθεστώς υποτέλειας του Μνημονίου και στην εξαθλίωση των Ελλήνων. Αυτό δεν πρόκειται να του το συγχωρήσει ποτέ ο λαός – και το πολιτικό αντίτιμο που θα καταβάλει το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη βαρύτατο και θα γίνει ακόμη πιο εξοντωτικό στο άμεσο μέλλον, μη αποκλειομένης μέχρι και της απόσυρσής του από το πολιτικό σκηνικό. Αυτή ενδέχεται να είναι η ποινή που θα του επιβάλει ο σοβαρότατα πληγείς από την πολιτική του ελληνικός λαός, όχι αποτέλεσμα των βυσσοδομιών κάποιων σκοτεινών κέντρων. Αυτονόητο είναι φυσικά πως, καθώς το ΠΑΣΟΚ δίνει την εικόνα ότι πνέει τα λοίσθια και κορυφαία στελέχη του αποστασιοποιούνται από τον Ευ. Βενιζέλο (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοΐδης, Ραγκούσης και πολλοί άλλοι), ακόμη και ξένες δυνάμεις που διατηρούν στενές πολιτικές σχέσεις με ορισμένα στελέχη του θα επιδιώξουν όσο μπορούν να τα προωθήσουν στην ηγεσία είτε του εναπομείναντος και διαρκώς συρρικνούμενου ΠΑΣΟΚ είτε της νέας κεντροαριστερής παράταξης που θα το αντικαταστήσει.
Αυτό που δεν έχουν πάντως αντιληφθεί όλα ανεξαιρέτως τα παρελθούσης χρήσεως στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι πως οι όποιες ρεαλιστικές ή υπερφίαλες φιλοδοξίες τους αποκλείεται να υλοποιηθούν όσο παραμένουν προσδεδεμένοι με την πολιτική του Μνημονίου. Αποκλείεται να αποκτήσουν λαϊκή βάση στήριξης όσο ισχυρές πλάτες κι αν τους στηρίζουν παρασκηνιακά. Θα αντικατασταθούν από άλλους πολιτικούς, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι βαυκαλίζονται με αυταπάτες περί επικείμενης πρωτοκαθεδρίας τους στη νομή των προνομίων της εξουσίας. Το παιχνίδι το έχουν ήδη χάσει, έστω και αν δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.