Καθώς η ανεργία πλημμυρίζει το φέρετρο της αισιοδοξίας μας, μία και μοναδική είναι η επιταγή που έχουμε στα χέρια μας: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ. Τι στην ευχή σημαίνει αυτό;
Ένα Κράτος που δεν θέλει να γίνει προΓκαντιανή Ινδία ή μια μοντέρνα αποικία των παγκόσμιων χρηματιστών, έχει μόνο ΕΝΑΝ δρόμο προς τη σωτηρία: Καταρχήν να παράγει όσα καταναλώνει. Στο επόμενο βήμα να νικήσει το ισοζύγιο των εισαγωγών διοχετεύοντας με εξαγωγές τον παραγόμενο πλούτο. Κάθε άλλη πολιτική είναι απλά ο δρόμος προς τον πάτο της κόλασης, το ασφυκτικό σπιράλ που βιώνουμε.
Τι κάναμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια: Δανειστήκαμε ασύστολα κατ΄ εντολή, δαπανούσαμε άμετρα σε ένα κιτς κοινωνικό μοντέλο που μας φύτεψαν οι «φίλοι» μας. Κατευθύναμε τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους μας στις επιδοματικές προστυχιές υποκλινόμενοι στα ανάδελφα ευρωπαϊκά προγράμματα. Με τον τρόπο αυτό ακρωτηριάσαμε την παραγωγική μας δύναμη και αν επιμείνουμε κωφά δε θα είμαστε παρά ένα παραλυτικό κέντρο που θα ζει ανάσκελα σε κώμα, συνδεμένο με ορό από τη βούληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σήμερα εισαγάγουμε το 83% όσων καταναλώνουμε. Όσοι έφεραν τα πράγματα ως εδώ θα έπρεπε το μεν να ντρέπονται, το δε να εξοριστούν δια βίου.
Οι υπαίτιοι του μαρασμού της αγροκτηνοτροφικής μας κατάντιας, εφηύραν μια σειρά εργαλείων προς την ταπείνωσή μας. Τυφλές εφαρμογές βορειοευρωπαικών προγραμμάτων για τεράστιους κλήρους, όταν ο μεσογειακός νότος με τους μικρό- κλήρους βυθίζονταν εκτός συναγωνισμού. Η Αγροτική Τράπεζα έγινε το σεράι κάθε κομματικού βεζύρη με αποτέλεσμα να παίρνει στο λαιμό της τις ελπίδες των αγνών αγροτών. Η άρρωστη ΑΤΕ, οπωσδήποτε ΝΑΙ έπρεπε να εξυγιανθεί, αλλά όχι σκοτεινά, όχι δωρητικά, όχι θανατώνοντας το έμψυχο δυναμικό. Όχι αμελώντας τις υποθήκες στο 80% της καλλιεργήσιμης γης, τις οποίες θέλω κι εγώ να ξέρω πια, σε ποιον τις παραδώσαμε;
Οι πρωτοβάθμιοι συνεταιρισμοί εγκαταλείφθηκαν στη λεηλασία ανθρώπων που είτε δεν μπορούσαν να διοικήσουν τεχνοκρατικά, είτε γνώριζαν άριστα το βάλτο και καταχρέωσαν τον ιδρώτα των γεωργών και κτηνοτρόφων μας. Ας πούμε την αλήθεια, οι λίγες αναλαμπές δεν αλλάζουν τον κανόνα που αποδεικνύει πως το δήθεν συνεταιριστικό κίνημα πέρασε στα χέρια επιτήδειων ως όχημα προσωπικού θησαυρού.
Οι δευτεροβάθμιες ενώσεις (Ε.Α.Σ) στήθηκαν ως ένα δεύτερο επίπεδο διοίκησης. Με εξαίρεση όμως κάποια φωτεινά παραδείγματα, λειτούργησαν ως απορροφητικές σκούπες ύποπτων κονδυλίων και ιδιοτελών πρακτικών. Θηριοποιήθηκαν όλα αυτά α χρόνια και τώρα καταρρέουν ψάχνοντας να βρουν στήριγμα στον εξαμβλωματικό νόμο 4015. Να συμφωνήσουμε σε κάτι: Η αγροτική επιχειρηματικότητα στο αστικό μας περιβάλλον οφείλει να λειτουργήσουν με τους απλούστερους εμπορικούς όρους, με τις κοινές διατάξεις για κάθε εμπορευόμενο. Φιλελεύθερα με τίμιους κανόνες, συναγωνιστικά, μακριά από τη νέο-φιλελεύθερη ζούγκλα, τιμώντας τη δημιουργικότητα, τις εμπειρίες , τις νεανικές εμπνεύσεις, τις τεχνολογικές δυνατότητες.
Σε τριτοβάθμιο επίπεδο (ΠΑΣΕΓΕΣ) να αναδιατάξει το ρόλο της, να κρεμάσει στα χρονοντούλαπα τις κομματικές ρόμπες και να συντονίσει παθιασμένα τη σωτήρια διέλευση του καραβιού μας χωρίς να εξωκείλει ούτε στη Σκύλλα της αγροτοπατερναλιστικής ασωτείας, ούτε στη Χάρυβδη του εισαγόμενου κρέατος.
Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Δεν χρειαζόμαστε φακίρηδες ή προφήτες.
1. Μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο.
2. Μείωση του Φ.Π.Α. στα αγροτικά εφόδια, λιπάσματα και προϊόντα, με άμεση επιστροφή στους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.
3. Αληθινή θεσμοθέτηση του Μητρώου Αγροτών. Οι νέοι αγρότες να επιμορφωθούν σεμιναριακά, να ανοίξουν οι δρόμοι για νέου τύπου καλλιέργειες και ζωικές παραγωγές (π.χ. αρωματικά φυτά, τρούφα, μελισσοκομία, σαλιγκάρια, όνοι κλπ)
4. Ελκυστικό άνοιγμα στις νέες αγορές με ηλεκτρονικά δημοπρατήρια που θα εξασφαλίζουν το best value for money για τα αγροτικά μας προϊόντα.
5. Η εισπρακτική φιλοσοφία του ΕΛΓΑ να μεταλλαχθεί σε σπαρτιατική ασπίδα των καλλιεργητών μας.
6. Προστασία δια ροπάλου στις αγροτικές συντάξεις και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των παραγωγών μας.
7. Κοστολογημένη αναδιάρθρωση καλλιεργειών έτσι που νέες παραγωγές να προστατεύονται σε συγκεκριμένες περιοχές σχεδιασμένα, στρατηγικά και μακροπρόθεσμα. Να δρομολογηθούν παραγωγές όχι με επίκεντρο τα βιοκαύσιμα αλλά τη ζωοτροφή (π.χ. καλαμπόκι), ώστε να μην εκτινάσσονται τα κόστη των ζωωτροφών σε σημείο που σήμερα να αδυνατούν να σιτιστούν τα σταυλισμένα ζώα. Ρυθμιστικό ρόλο εδώ θα παίξει και η (ΜΗ) ρευστότητα χρήματος των αγροτοκτηνοτρόφων όπου οι τραπεζίτες τους οδηγούν στοχευμένα στον αργό θάνατο ή την ισόβια εξάρτηση.
8. Κατά μέτωπο επίθεση στη θρυλούμενη εφαρμογή του Codex Alimentarius. Όσοι επιθυμούν να υποκριθούν τους «θεούς» ελέγχοντας μέσα από εταιρείες τους σπόρους και τη τροφή του πληθυσμού ας γνωρίζουν ότι οι λαοί δεν είναι οικόσιτα κτήνη. Τα μεταλλαγμένα φυτά να τα κρατήσουν για τις αυλές τους και για τα δικά τους παιδιά. Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και εκείνοι που κατασκευάζουν τον νέο Εφιάλτη ελέγχου του νερού, είτε ως πόσιμο αγαθό, είτε ως αρδευτικό ύδωρ.
9. Προγράμματα όπως το «Ηλιος» που θέλουν κατακλυσμιαία να μετατρέψουν τους αγρούς μας σε φωτοβολταϊκά πάρκα αναψυχής, να ελεγχθούν στο λογικό Μέτρο. Το παραμύθι ότι θα ξαπλώνουμε στη σκιά του πλάτανου και θα εισπράττουμε παράδες από τη ΔΕΗ, να το πουν σε άλλους ραγιάδες τω πνεύματι.
10. Η δημιουργία ελληνικών φυλών ζώων, χωρίς μεταλλάξεις αλλά με επιστημονικές διασταυρώσεις. Οι άνθρωποι του κρέατος να ενωθούν σε διεπαγγελματικές ενώσεις για να αναστηθεί η ελληνική κτηνοτροφία και η γαλακτοπαραγωγή, που οδυνηρά μηδενίστηκαν.
11. Η νησιωτική Ελλάδα αξιώνει θαλάσσιες στρατηγικές που να μην βλάπτουν μεν το περιβάλλον αλλά επιτέλους να προστατεύεται η αλιευτική δύναμη των ψαράδων μας από το μικρότερο προς το μεγαλύτερο συνασπισμό δυνάμεων.
Για να τελειώνουμε, η Κοινή Αγροτική Πολιτική που αυτές τις μέρες χαράσσεται στα ευρωκονκλάβια θα πρέπει να έχει έντονο ελληνικό στοιχείο, να μετρά τις γεωφυσικές και κλιματολογικές μας ιδιαιτερότητες, τις παραγωγικές μας δυνατότητες και τη συγκυρία της οικονομικής λαίλαπας που μεθοδικά μας διατηρεί ουραγούς και επαίτες.
Βέροια, 6 Σεπτεμβρίου 2012
Γιοβανόπουλος Κώστας Βουλευτής Ημαθίας – ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ