Ενώ οι δικοί μας εγχώριοι σωτήρες παλεύουν ωσάν άλλοι Δον Κιχώτες με ανεμόμυλους*, στη χώρα του Θερβάντες έχει πέσει ιδιαίτερη ανησυχία για το κατά πόσο είναι κοντά στο να ζήσουν το δικό τους Καστελλόριζο.
Το ΔΝΤ τους χτυπά την πόρτα και οι ελπίδες να ξεφύγουν – με το πολιτικό προσωπικό που έχουν και αυτοί οι δύστυχοι – είναι λίγες.
Για πολλούς και διάφορους λόγους – με κυριότερο το μέγεθος (ναι, στην οικονομία το μέγεθος μετράει, σε αντίθεση με κάποια άλλα πράγματα που το μέγεθος ίσως και να μην παίζει τόσο ρόλο).
Η Ισπανία είναι πολύ μεγάλη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη για να την αφήσουν να καταρρεύσει. Θα τους πάρει μαζί της, σίγουρα! Και η αυτόνομη επαρχία της Καταλωνίας που στην ουσία βάρεσε κανόνι είναι μόνο η αρχή.
Ίσως θα πρέπει να προταθεί ο Πρωθυπουργός τους (που σίγουρα θα πέσει τα νύχια του ΔΝΤ και του Μηχανισμού Σταθερότητας της Μέρκελ) να πάει και να στηθεί μπροστά από το Γιβραλτάρ όταν θα τους ανακοινώσει – ως άλλος Παπανδρέου – τα ευχάριστα μαντάτα ότι και αυτοί μπήκαν στο στόχαστρο των σωτήρων…
* Σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου κάνει ηλίθιες και αβάσιμες αναφορές σε επαναδιαπραγματεύσεις και άλλες μπούρδες ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως προσπαθεί να ταΐσει σε όλους μας προεκλογικά φούμαρα, αφού επαναδιαπραγμάτευση ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. Το μόνο το οποίο ίσως να δεχθούν θα είναι να κάνουν ένα σκόντο στο χρόνο αποπληρωμής των δανείων, αλλά στο ξεπούλημα του ελληνικού κράτους καθώς και δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών ΔΕΝ θα κάνουν πίσω. Θα το ζητήσουν, θα το απαιτήσουν!!!
Οπότε μεσοβέζικες λύσεις ΔΕΝ υπάρχουν: ή καταγγέλεις το Μνημόνιο (με ότι αυτό συνεπάγεται) ή πας με μαθηματική ακρίβεια σε μια κατάσταση όχι μόνο οικονομικής αλλά συνολικής υποτέλειας.
Οπότε μεσοβέζικες λύσεις ΔΕΝ υπάρχουν: ή καταγγέλεις το Μνημόνιο (με ότι αυτό συνεπάγεται) ή πας με μαθηματική ακρίβεια σε μια κατάσταση όχι μόνο οικονομικής αλλά συνολικής υποτέλειας.