Επίγονος (ο) {επιγόν-ου | -ων, -ους}
1. ο απόγονος, 2. (α) ο διάδοχος στην εξουσία, (β) ΙΣΤ. οι γυιοι και οι απόγονοι των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, βασιλείς των ελληνικστικών κρατών.. – επιγονικός, -ή, -ό.
[ΕΤΥΜ. αρχ. ἐπι + γόνος (βλ.λ)]
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας, β’ έκδοση, γ’ ανατύπωση 2006, σελίδα 645
γνωστοί από τα ιστορικά κείμενα είναι οι λεγόμενοι “πόλεμοι των επιγόνων” για την ηγεμονία της τεράστιας αυτοκρατορίας του Μεγαλου Αλεξάνδρου, οι οποίοι τελικά οδήγησαν στη διαίρεση της αυτοκρατορίας και στη δημιουργία πλειάδας μικρών και αδύναμων κρατών.