ΧΑΛΚΙΔΗΣ: “…Δεν πρόκειται, επομένως, να συντελέσω
με τη θέση μου στη Βουλή στον αργό «θάνατο»
των πολιτών και της χώρας μου”.
«Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή των ασφυκτικών όρων του Μνημονίου, είναι πλέον σαφές ότι ο κόσμος είναι καθολικά δυσαρεστημένος, γιατί υφίσταται δυσβάστακτες θυσίες χωρίς κανένα απολύτως ορατό αποτέλεσμα και καμία ελπίδα.
Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ το μόνο που κατάφερε με όσα έκανε ή με όσα παρέλειψε να κάνει είναι να οδηγήσει τη χώρα συνειδητά στο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.
Η Πολιτική του Μνημονίου για την Ελλάδα δεν δούλεψε. Έκανε ζημιά, αντί για καλό. Και η συνέχισή της θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη ζημία. Ολόκληρη η κοινωνία τα λέει. Και το μεγαλύτερο μέρος του έγκυρου ξένου τύπου λέει ακριβώς τα ίδια.
Και η σημερινή κυβέρνηση το γνωρίζει καλά. Γι’ αυτό και μπροστά στην…
….αδυναμία της να διαχειριστεί την όλη κατάσταση, το όλο αδιέξοδο, να διαχειρισθεί την κρίση που η ίδια δημιούργησε, ζήτησε συναίνεση, αλλά συναίνεση με δικούς της όρους, όρους που δεν επιτρέπουν παρεμβάσεις προς όφελος των πολιτών και της ίδιας της χώρας μας.
Η κατακραυγή της κοινωνίας απέναντι στην ακολουθούμενη πολιτική είναι καθολική.
Η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Οι φωνές των «αγανακτισμένων» στις Πλατείες, η απελπισία των απλών ανθρώπων, που έχουν χάσει την πίστη στον εαυτό τους, που χάνουν την πίστη στο μέλλον αυτής της χώρας, είναι η απόδειξη. Και δεν τους ενοχλεί μόνον, ότι τους ζητούνται όλο και μεγαλύτερες θυσίες, όλο και περισσότερα, πέρα από τα όρια της αντοχής τους. Τους προκαλεί οργή και απόγνωση, ότι, παρά τις θυσίες, δεν φαίνεται ακτίδα φωτός στον ορίζοντα. Παρά μόνο σκοτάδι.
Παρά την υπάρχουσα κρίση που διέρχεται σήμερα όλο το πολιτικό σύστημα ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι το σύνθημα «όλοι ίδιοι είναι» δεν αποτελεί παρά μόνο μια ύπουλη προπαγάνδα που καλλιεργείται επίμονα από την κυβέρνηση.
Ε λοιπόν δεν είμαστε όλοι ίδιοι!
Όταν εμείς λέγαμε «πάγωμα μισθών και συντάξεων», εκείνοι έλεγαν «λεφτά υπάρχουν»!
Όταν εμείς λέγαμε «πάρτε μέτρα», εκείνοι μοίραζαν επιδόματα.
Όταν εμείς μιλούσαμε για την βέβαιη αποτυχία του Μνημονίου, αυτοί μας έλεγαν ανεύθυνους.
Δεν διστάσαμε λοιπόν να πούμε «όχι» στο Μνημόνιο. Για τρείς λόγους:
-
Προβλέψαμε την μεγάλη ύφεση που έφερε επίμονα υψηλά ελλείμματα.
-
Προβλέψαμε ότι θα διόγκωνε το χρέος.
-
Και τέλος, προβλέψαμε ότι όλα αυτά δεν θα τα άντεχε ούτε η οικονομία, βέβαια, αλλά ούτε και η κοινωνία.
Και, όπως λέγαμε τότε, θα υπήρχαν κίνδυνοι κοινωνικών εκρήξεων. Πράγμα, που πέρα από τη διάλυση της οικονομίας, θα υπονόμευε και την ίδια τη Δημοκρατία…
Για τους λόγους αυτούς, η Νέα Δημοκρατία κατήγγειλε το Μνημόνιο έγκαιρα, έθεσε έγκαιρα το αίτημα Επανεκκίνησης της Οικονομίας και της Επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου και σήμερα η κριτική της δικαιώνεται πλήρως. Αυτό το αίτημα το υιοθετεί πλέον ολόκληρη η κοινωνία. Το λέει τελευταία και η κυβέρνηση.
Στην πολιτική μου σταδιοδρομία δεν συνετέλεσα ποτέ στον οικονομικό μαρασμό των πολιτών, γιατί γνωρίζω πολύ καλά τι θα πει φτώχια, τι θα πει μόχθος του εργάτη, του αγρότη και του επαγγελματία και τώρα τι θα πει απελπισία και αβεβαιότητα.
Δεν πρόκειται, επομένως, να συντελέσω με τη θέση μου στη Βουλή στον αργό «θάνατο» των πολιτών και της χώρας μου. Θα διατρανώσω τη φωνή μου με τη δική σας φωνή, γιατί ποτέ, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, δε θα μπορούσα να είμαι συνεργός σε ένα τέτοιο οικονομικό «έγκλημα», καταστρέφοντας τα όνειρα των πολιτών και των παιδιών τους».