της Οικολογικής Ομάδας Βέροιας Να λοιπόν που μια εξαιρετικά προηγμένη τεχνολογικά χώρα, η Ιαπωνία, αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτό που της συμβαίνει και που είναι απλά φυσικό φαινόμενο. Ακραίο μεν, ωστόσο, φυσικό φαινόμενο, με τραγικές συνέπειες για μέρος του πληθυσμού της. Συντετριμμένοι για το γεγονός αυτό όμως, άνετα και χωρίς περιστροφές, ο λογαριασμός πιστώνεται στην στήλη «παράπλευρες απώλειες». Εκτός από την φυσική καταστροφή, τώρα αποδεικνύεται ότι και η τεχνολογική υπεροχή, είναι απλά μια ανθρώπινη και μόνον παραδοχή. Δηλαδή αμελητέα και χωρίς βάρος, μπροστά σε σπάνιες μεν αλλά, φυσικές διεργασίες. Ότι συμβαίνει τώρα, είναι αποτέλεσμα ενός και μόνον γεγονότος. Τον μηδενισμό πιθανοτήτων. Σε μια σεισμογενή χώρα, δεν μπορεί να μηδενιστεί η πιθανότητα από τομικρό έως το μεγάλο.
Τι γίνεται τώρα με την «θέση 12»;
Όλοι οι αστραπόγιαννοι που συνέλαβαν, σχεδίασαν και ακόμη ελπίζουν στο έγκλημα, έχουν κάτι να αναλογιστούν μετά από αυτά που συμβαίνουν στην Ιαπωνία; Από μιάς αρχής, όποιος τρίτος και άσχετος βλέπει την θέση σε σχέση με το νερό του Αλιάκμονα, χρησιμοποιεί μόνον ακραίες και υβριστικές φράσεις για να χαρακτηρίσει τους εμπνευστές του σχεδίου. Ο Τεχνικός κόσμος, ο επιστημονικός γενικά, το απορρίπτει με τεχνικά στοιχεία και όρους. Με λίγα λόγια, οι εμπνευστές, μηδένισαν τις πιθανότητες ενός τεχνικού ή φυσικού προβλήματος. Απλά, προκαλούμε την τύχη μας. Κι ενώ η αρχή της προφύλαξης, είναι βασική και θεσμικά κατοχυρωμένη, έννοια σε όλη την Ευρώπη, εμείς εδώ συνεχίζουμε το ταξίδι σε πελάγη κάθε είδους συμφερόντων.
Πλέον η «θέση 12», βρίσκεται μέσα στα Διοικητικά όρια του Δήμου Βέροιας. Δύο φορές το Δημοτικό Συμβούλιο, τάχθηκε κατά της θέσης αυτής. Γιατί αυτή η σιωπή τώρα; Θα πρέπει πάλι να μαζευτούν υπογραφές πολιτών για να συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο; Έστω για μια φορά, μπορεί η Διοίκηση του Δήμου Βέροιας να ασχοληθεί με αυτό το κορυφαίο θέμα και να κάνει τα αναγκαία και αυτονόητα; Είναι δυνατόν να σύρεται ακόμη από ανθρώπους και καταστάσεις που παραπλάνησαν και εξαπάτησαν τους πάντες; Δηλαδή, η Διοίκηση του Δήμου, συμφωνεί με την καύση των απορριμμάτων στην «θέση 12»; Να θυμίσουμε ότι ο τότε πρόεδρος του ΕΣΔΑ κ. Δάλλας, βεβαίωνε σε Δημοτικά και Νομαρχιακά Συμβούλια, σε Υπουργούς και γραμματείς Υπουργείων, τοπικούς φορείς και τους πολίτες ότι, δεν πρόκειται για παραγωγή ενέργειας με καύση απορριμμάτων. Δεν θα υπάρχει καύση, καμινάδες και καπνοί. Παραπλανούσε τους πάντες αφού, ήδη από το 2007, συζητούσαν για καύση στη «θέση 12». Τα σχέδια της εταιρίας, ματαιώθηκαν στην Αττική, όπου θέλανε να κάνουν το ίδιο, μετά από αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων. Εδώ, άκρα του τάφου σιωπή, σε μια μεθόδευση που προσβάλλεται εύκολα νομικά. Άλλα σχεδίασαν στην αρχή και άλλα ζητάνε να υπογράψουμε. Και βέβαια, δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι σπουδαίο από ένα Δημοτικό Συμβούλιο που συζητά επι μισή ώρα για τα γάλατα που θα έπρεπε να παίρνουν οι εργαζόμενοι και σιωπά στα κορυφαία προβλήματα ανάπτυξης.
Ακόμη μια φορά ο λόγος και ο ρόλος, πέφτει στους πολίτες και η Διοίκηση θα είναι ακόμη μια φορά, ουραγός και συνειδητά συνένοχη.
Τέλος, στην υπόθεση της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Ημαθία, τότε και τώρα, πάντα αυτοί που χειρίζονταν την υπόθεση, επέλεγαν την εκδοχή με το μεγαλύτερο κόστος. Γιατί άραγε; Όλοι ξέρουν γιατί και κανείς δεν ξέρει τίποτε…
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΒΕΡΟΙΑΣ