Διάβασα την ανάρτηση στο blog του “Πολίτη” σχετικά με την κυρία που αναγκάστηκε να αφήσει το παιδάκι της μόνο και αφύλακτο για να ανέβει τα σκαλιά του Δημαρχείου και να πάει να πληρώσει τον λογαριασμό του νερού.Και το ερώτημα που έρχεται άμεσα στο νου είναι: εκείνο το μικρό ασανσέρ (που βρίσκεται στα αριστερά, στο σημείο που έβαλα το βέλος) που είχε τοποθετηθεί πριν 3-4 χρόνια δεν δουλεύει; Αν δεν δουλεύει, γιατί δεν το επισκευάζουν;
Και γιατί τόσα χρόνια οι διοικήσεις του δήμου κοιμόντουσταν όρθιες και δεν κατασκεύασαν μια ράμπα – σαν αυτή που κατασκεύασε η Εμπορική στη Βετσοπούλου και για την οποία ορθώς της βάζουν χέρι – για να εξυπηρετούνται όσοι δεν διαθέτουν τη δυνατότητα να κινούνται όπως όλοι εμείς οι υπόλοιποι; 50 μέτρα πρόσοψη έχει το κτήριο του Δημαρχείου…
Εκτός και αν θα πρέπει να σπρώχνουμε ένα παιδικό καρότσι κάθε μέρα-όλη τη μέρα, ή αν θα πρέπει να κάτσουμε οριστικά επάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι για να καταλάβουμε την αδικία, τη δυσκολία και τον ρατσισμό. Ίσως μόνο τότε να ευαισθητοποιηθούμε λιγάκι!
(μην προλάβει να πει κάποιος ότι ο Δήμαρχος μόλις ανέλαβε! Ούτε στο παλιό δημαρχείο στο Πλατύ υπάρχει τέτοια ράμπα, που να διευκολύνει την πρόσβαση).
Μία απάντηση στο “Θα βάλουμε μυαλό μόνο αν κάτσουμε οι ίδιοι επάνω σε καροτσάκι;”
Συμφωνω απολύτως με τον σχολιασμο σου Σίμο