Η εκπομπή ΡΙΜΕΪΚ (με την Ρένα Θεολογίδου) είναι από τις ελάχιστες στην ελληνική κρατική τηλεόραση που και ευχάριστα βλέπονται αλλά και έχουν μια αξιοπρεπή θεαματικότητα. Με σωστά θέματα και με μια πιο ψύχραιμη ματιά στα γεγονότα, σε συνδυασμό με ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις και βίντεο που παραπέμπουν στο παρελθόν και σε ταινίες. Επίσης πρόκειται για μια εκπομπή που κρατάει χρόνια τώρα.
Ο Τ. Γιαννίτσης από την άλλη είναι γνωστός σε όλους για την περίοδο που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση Σημίτη. Διαφώνησε με την
απόφαση του Πρωθυπουργού του και τελικά – μπροστά στην λαϊκή αντίδραση – τον …παραίτησαν. Γιατί ίσως σε αυτή τη χώρα ο πολιτικός πρέπει να είναι αρεστός και όχι χρήσιμος.
Στο ΡΙΜΕΪΚ λοιπόν είχαμε ένα θέμα το οποίο καίει την εποχή αυτή: εργασία, ανεργία, αντικατάσταση του εργατικού δυναμικού με υπολογιστές και φυσικά το τέλος της εποχής που οι εργαζόμενοι μπορούσαν να διεκδικήσουν αυτά που πρέπει και τους αντιστοιχούν (και όχι να κάνουν άσκοπη χρήση των δικαιωμάτων τους με μοναδικό σκοπό το βραχυπρόθεσμο κέρδος και όχι κάτι πραγματικά μακροπρόθεσμο).
Και σήμερα, με μια ψυχραιμότερη ματιά αλλά και με απόσταση 12 χρόνων από την εποχή που ο Τάσος Γιαννίτσης προσπάθησε να αλλάξει το ασφαλιστικό βλέπουμε πόσο πιο σκληρά είναι – ή θα είναι – τα μέτρα για το ασφαλιστικό που πρέπει να ληφθούν σε σχέση αυτά που ο ίδιος ήθελε να πάρει για να σώσει τα ταμεία. Μια ακόμη θλιβερή επιβεβαίωση του δόγματος πως στην πολιτική το ζήτημα είναι ο χρόνος λήψης των αποφάσεων και όχι οι αποφάσεις οι ίδιες. Γιατί είναι πλέον εμφανές πως μπροστά στα σημερινά, τα μέτρα του Γιαννίτση έμοιαζαν με παιδική χαρά…