Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και δεν αγγίζει μόνο τους εργαζομένους και τις οικογένειές τους. Ξεπερνά το πλαίσιο “δήμος-εργαζόμενος” και φτάνει στην κάκιστη νοοτροπία “δήμος-δήμαρχος-νοοτροπία λαφύρου-εργαζόμενος”, αφού το 99,99% των επιχειρήσεων αυτών έγιναν έγιναν με σκοπό να προσφέρουν μέν αλλά με προϋπολογισμούς που εξαρχής ήταν ελλειμματικοί και φυσικά αποτέλεσαν το επαγγελματικό καταφύγιο για πολλούς φίλους, κολλητούς, ψηφοφόρους των δημοτικών πλειοψηφιών (και γενικότερα αποτέλεσαν τρόπο εξόφλησης γραμματίων προεκλογικών συνδιαλλαγών).
Τώρα, με δεδομένη την κρίση αλλά και την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει ακάθεκτη (όσο και αν σε πολλές τοπικές κοινωνίες έχουν αντιληφθεί πως ο “Καλλικράτης” θα είναι μια ακόμη αποτυχία), φαίνεται η γύμνια των τοπικών παραγόντων και το ξέφραγο αμπέλι στους ΟΤΑ. Περίπου 500 εκατομμύρια θα εξοικονομηθούν λέει και θα δοθούν στον “Καλλικράτη”.
Αλλού είναι το ερώτημα: τους κάθε είδους …”σωτήρες” δημάρχους που γέμισαν την Ελλάδα με συμβασιούχους εργαζόμενους-ομήρους θα τους στηρίξουν τα κόμματα και θα τους συγχωρήσουν οι τοπικές κοινωνίες; Μέχρι πότε θα τρώμε στη μάπα τον κάθε τυχαίο που προσλάμβανε, ανανέωνε συμβάσεις, ανοιγόκλεινε επιχειρήσεις με τα λεφτά των δημοτών και γενικά έκανε συνδιαλλαγές που αποσκοπούσαν στην επανεκλογή του και όχι στην ανάπτυξη του δήμου του; εεε;