Σαν αρχή, σήμερα, θα ήθελα να ζητήσω την κατανόηση όλων όσων τις φωτογραφίες τους έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς σε αυτό το blog. Κάποιες ήταν δωρεάν, κάποιες άλλες τις τοποθέτησα δίχως να γνωρίζω πως έπρεπε να καταβληθούν δικαιώματα (δεν βλέπεις ποτέ στο internet το σήματάκι του copyright, ειδικά σε φωτό). Και γράφω το παραπάνω γιατί έγινα δέκτης παραπόνων (ευτυχώς μόνο τέτοιων!). Αλλά που έλεγε η Λίτσα Διαμάντη σε ένα τραγούδι του Καρβέλα (τότε που έγραφε καλά τραγούδια) “Αναγκάζομαι”, αφού έχουμε γίνει πλέον κοινωνία εικόνων και όχι απόψεων….
—————–
Έφτασε το 4,4% ο πληθωρισμός τον Απρίλιο λέει. Και το αποδίδουν αυτό στην αύξηση του πετρελαίου και των ενοικίων. Μαλακίες, θα πω εγώ! Στο κεφάλι μας το κλούβιο να το αποδώσουμε το φαινόμενο, πρώτα-πρώτα! Όταν ο άλλος αφήνει φιλοδώρημα 1 ευρώ (340 δραχμές δηλαδή) στον σερβιτόρο για λογαριασμό 9 ευρώ, λογικό είναι να έχει ξεφτυλιστεί το χρήμα. Θα άφηνες ρε μπαγλαμά Έλληνα για 3.000 λογαριασμό τις 340 δραχμές σου ως φιλοδώρημα? Κανα κατοστάρικο και καλά ήταν… Μην αναζητάμε πάντα τα αίτια μακριά από εμάς, στους άλλους. Ας ξεκινήσουμε από την πάρτη μας και μετά βλέπουμε ποιόν θα κατηγορήσουμε…
—————-
Φυσικά και για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχουν και μεγαλύτερα προβλήματα, όπως η επισιτιστική κρίση, σε Αφρική, Ασία και Καραϊβική. Και αυτή τη φορά δεν είναι μούφα η δουλειά, όπως κάποιες άλλες. Όμως θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, αφού βασιζόμενοι σε αυτήν την κρίση κάποιοι θα κοιτάξουν να κονομήσουν ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ, είτε επειδή θα πουλάνε το στάρι περισσότερο από το χρυσάφι είτε επιεδή κάποιοι άλλοι θα παρουσιάσουν ως λύση στο πρόβλημα τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Αλήθεια, με το βιβλίο του γυμνασίου τι έχει γίνει ακριβώς; Το βρήκαν και το απέσυραν ή όχι; (οι νεώτεροι αναγνώστες ας δουν την ανάρτηση που αναφέρεται σε αυτό και θα καταλάβουν τι παίζεται).
Αυτήν τη φωτογραφία θα την δημοσιεύω αραιά και που, για δυο λόγους: 1) για να σφίγγουν οι κώλοι και να ξυπνάνε συνειδήσεις 2)για να κάνουμε το σταυρό μας (ή να προσκυνάμε προς τη Μέκκα, λίγο με νοιάζει πως θα το κάνετε) και να λέμε “ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΡΑ!”.