Το αίσθημα αυτό είναι έντονο, όταν καταλαβαίνεις πως σε πήραν στο ψιλό πολιτικοί και πολιτικάντηδες επί τουλάχιστον 17 χρόνια. Όταν σε διαβεβαίωναν πως το θέμα της ονομασίας της γείτονος τείνει να λυθεί (ενώ αυτοί το …έλυναν πίνοντας στα μπουζούκια μέ τα σκοπιανά πολιτικά ταλέντα – δείτε μαρτυρία Γρυλλάκη επ’ αυτού) αλλά στην πραγματικότητα το θέμα παρέμενε στάσιμο.
Περίπου 17 χρόνια ύπνου είναι πολλά, ακόμη και για τους αργούς σε αντανακλαστικά Έλληνες πολιτικούς. Και σήμερα τρέχουν να προλάβουν τον κάθε Μπούς να αναγνωρίσει τη γείτονα ως “Μακεδονία” και να την κάνει με το στανιό να εισέλθει στο ΝΑΤΟ.
Μας παραμύθιαζαν τόοοσα χρόνια. Και επί τόοοσα χρόνια άφηναν έκθετους τους Έλληνες της διασποράς, τους άφηναν να αντιμετωπίζουν την προπαγάνδα των Σκοπίων με ίδια μέσα, χωρίς καμιά υποστήριξη και βοήθεια. Με τον ίδιο τρόπο άφηναν το θέμα να σέρνεται, από το βέτο του Ανδρέα Παπανδρέου και μετά, στους διαδρόμους κάθε διεθνούς οργανισμού και φόρουμ.
Και λογικότατα (!) οι γείτονες δεν άφησαν την ευκαιρία αυτή να πέσει κάτω, αφού με την υποστήριξη “συμμάχων” και “φίλων” έκαναν την προπαγάνδα τους, παρουσιάζοντας την δική τους εκδοχή της ιστορίας και της Μακεδονίας. Και εμείς κοιμώμενοι παρακολουθούσαμε. Ως σήμερα, που ήρθε το αυγό στον κώλο και τρέχουμε να ασκήσουμε (?) βέτο – και να εμφανιστούμε ως οι αληταράδες που δεν επιθυμούν την σταθερότητα και την ειρήνη στα Βαλκάνια. Άντε καλά ξεμπερδέματα και χρόνια πολλά για την Πρωταπριλιά σε όλους τους πολιτικούς μας που χειρίστηκαν τόοοσο άψογα το θέμα…..