Κατηγορία: ΗΠΑ

Εν αναμονή της απόσυρσης των Αμερικανών από τις θέσεις τους, οι Τούρκοι – έχοντας τις ευλογίες του απίθανου Τράμπ και την ανοχή των Ρώσων που κάνουν κουμάντο στα τμήματα που ελέγχει ο Αλ Άσαντ – είναι έτοιμοι να εισβάλουν ανά πάσα στιγμή στη βόρεια Συρία (πάλι, σε διαφορετική όμως περιοχή απ’ ότι την προηγούμενη φορά).

Σε απλά ελληνικά: αν ο απίθανος Τράμπ δεν έδινε το ΟΚ στον Ερντογάν κι αν (ταυτόχρονα) δεν άφηνε έκθετους του Κούρδους που καθάρισαν την περιοχή από τον ISIS, οι Τούρκοι δεν υπήρχε περίπτωση να κουνηθούν. Γιατί απλά δεν μπορούσαν.

Εντάξει, να μη λέμε ότι οι χοντράδες είναι αποκλειστικό… προνόμιό του!!! – η (φαεινή) ιδέα δεν είναι δική του αλλά μας έρχεται από παλιά, από τη δεκαετία του 1950.

Αμερικανικός ιστότοπος αναφέρει πως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ ρώτησε για να μάθει (για δεύτερη φορά κατά τη διάρκεια της θητείας του) αν οι κυκλώνες που χτυπάνε τη χώρα του θα μπορούσαν να σταματήσουν με τη ρίψη πυρηνικών στο κέντρο τους, όσο βρίσκονται στη θάλασσα και σε πρώιμο στάδιο.

Για την παρέμβασή μας στο περιβάλλον, που ενισχύει τα έντονα/ακραία καιρικά φαινόμενα, ούτε σκέψη – προφανώς…

Το μακρινό 1975 οι πέραν του Ατλαντικού φίλοι είχαν προτείνει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να προχωρήσει σε συνομιλίες που στο τέλος τους θα οδηγούσαν σε συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου με τους γείτονες. Ο Καραμανλής αρνήθηκε.

Λίγα χρόνια αργότερα, περίπου μια 7ετία – 8ετία αργότερα, είχαν κάνει την ίδια πρόταση στο Ανδρέα Παπανδρέου. Ο οποίος επίσης αρνήθηκε.

Μπορεί το ενδιαφέρον σταδιακά να προσανατολίζεται στις εξελίξεις στα τοπικά θέματα (εκλογές, ομιλίες, συγκεντρώσεις κλπ), όμως το πραγματικό ενδιαφέρον πρέπει να στραφεί και σε δυο θέματα που αλλάζουν πολλά πράγματα σε διεθνές επίπεδο. Θα τις δούμε εν συντομία και με απλές κουβέντες, κατανοητές.

Το πρώτο θέμα έχει να κάνει με τις εξελίξεις στο brexit. Το δεύτερο με τις εξελίξεις στα ρωσοτουρκικά και αμερικανοτουρκικά. Και τα δυο θέματα, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα μας επηρεάζουν και μάλιστα πολύ.

Σε απλά λόγια, έχουμε να κάνουμε με το… γνωστό δίδυμο “ΈΟΚ και ΝΑΤΟ”, αν λάβουμε υπόψη το πρώτο μέρος του γνωστού παλιού συνθήματος.

“Αν η Τουρκία ολοκληρώσει την αγορά της του ρωσικού συστήματος S-400, διακινδυνεύει την αποβολή της από το πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35, πράγμα που θα κάνει κακό όχι μόνο στην τουρκική αμυντική ικανότητα αλλά θα πλήξει και πολλούς Τούρκους κατασκευαστές συστημάτων, που συνεισφέρουν σε αυτό το πρόγραμμα.
(….) Η Τουρκία πρέπει να επιλέξει: αν θέλει να μείνει σημαντικός εταίρος στην πιο επιτυχημένη συμμαχία της παγκόσμιας Ιστορίας ή να διακινδυνεύσει την ασφάλεια αυτής της εταιρικής σχέσης παίρνοντας απερίσκεπτες αποφάσεις που υπονομεύουν αυτή τη συμμαχία”.

Τα παραπάνω είπε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Ο οποίος ήταν σαφής, ίσως σαφέστερος από οποιαδήποτε άλλη φορά δημοσίως. Βάζει τον Ερντογάν προ των ευθυνών – αποφάσεων του και του θέτει το δίλημμα “ή με εμάς ή με τους Ρώσους”.
Και όλα αυτά στην ομιλία του για τα 70 χρόνια του ΝΑΤΟ, ενώπιον όλων.
Οι πιέσεις στον Ερντογάν εντείνονται και όπως φαίνεται, αν ο Ερντογάν δεν αναθεωρήσει τότε η δήλωση του Πενς θα είναι μόνο η αρχή μας δύσκολης εποχής για την Τουρκία.
Που πλέον καλείται να μην πατάει σε δυο βάρκες αλλά σε μια, σε αυτή του ΝΑΤΟ.