Τη… δόξα των Αμερικανών προέδρων ή των εστεμμένων ανά την Υφήλιο φαίνεται πως ζήλεψε (όχι προσωπικά αλλά λόγω της θέσης του) ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν – Κλώντ Γιούνκερ.
Ο Γιούνκερ, πρόεδρος του σαθρού οικοδομήματος που έχει χάσει το δρόμο του και ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, απευθύνθηκε στην ετήσια ομιλία του στους ευρωβουλευτές, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Με την Ελλάδα και την Κύπρο ασχολήθηκε σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις:
Ας είμαστε ειλικρινείς και πραγματιστές: η σύνοδος των χωρών του ευρωπαϊκού νότου είναι – αν ευδοκιμήσουν οι προσδοκίες – ένα καλό (πρώτο) βήμα για να γυρίσει η ΕΕ στις βάσεις της και να ξεκινήσει να βλέπει πρώτα τον πολίτη-άνθρωπο και μετά τους αριθμούς.
Όμως η σύνοδος στο Ζάππειο έδειχνε την ίδια ακριβώς στιγμή το χάσμα που υπάρχει εντός της ΕΕ, η οποία επιμένει να κοιτάει πρώτα τους αριθμούς και τα οικονομικά στοιχεία. Και αυτό γιατί από τη μια είχαμε τη συνάντηση στην Αθήνα και τις ίδιες ώρες είχαμε απ΄ την άλλη και το άτυπο Eurogroup στη Μπρατισλάβα. Που εκφράζει όσο τίποτε άλλο την κυρίαρχη σήμερα οπτική για την ΕΕ, τη γερμανική οπτική των πραγμάτων, που έχει και αυτή τους υποστηρικτές της…
(φυσικά στο Eurogroup δε λησμόνησαν να υπενθυμίσουν στην Ελλάδα ότι αν δεν ολοκληρωθεί το στύψιμο του κόσμου – και μάλιστα γρήγορα – με τα «προαπαιτούμενα», δόση δεν θα δει η Ελλάδα ούτε τον αιώνα τον άπαντα!).
Σε συνάντηση που (υποτίθεται πως) θα δώσει μια νέα ώθηση και (επίσης υποτίθεται πως) θα ήταν η έναρξη για τη «Νέα Ευρώπη» συμμετείχαν ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.
Θέλησαν δε να δώσουν στη συνάντηση και έναν συμβολικό – επικοινωνιακό χαρακτήρα. Για το λόγο αυτό ως τόπος της συνάντησης επελέγη το ιταλικό νησί Ventotene.
Που …κολλάει ο χαρακτηρισμός «συμβολικός – επικοινωνιακός χαρακτήρας»;;
Σίγουρα στο ότι είχε επικοινωνιακό χαρακτήρα!
Πιέζει και πιέζει στα ίσια: απελευθέρωση του καθεστώτος της βίζας ή ταφόπλακα στη συμφωνία για το προσφυγικό (που ουσιαστικά δεν έχει ενεργοποιηθεί μέχρι σήμερα).
Ο Ερντογάν δεν είναι κορόιδο, ποντάρει στη συνεχιζόμενη διαφορά απόψεων σε άπειρα θέματα μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας (με την οποία έχει ξεκινήσει εντονότατο φλέρτ εδώ και 1-2 εβδομάδες) και ζητάει ευθέως ότι ζητούσε τόσο καιρό πλαγίως ή με τρόπο καθαρά διπλωματικό.
Όσο για το θέμα των ροών από την Τουρκία προς την Ελλάδα, που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν σχεδόν μηδενικές, είναι πλέον σαφές αυτό που καιρό τώρα όλοι οι «επίσημοι» σκέφτονται και κανείς δεν παραδέχεται: ότι το κλειδί το έχουν οι Τούρκοι και θα λειτουργούν κατά το δοκούν, ανάλογα με την περίσταση, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες ως μοχλό πίεσης τόσο προς την Ευρώπη γενικότερα όσο και προς την Ελλάδα ειδικότερα.
Ακόμη και μέχρι το 2018 αναμένεται να διαρκέσουν οι διαδικασίες που θα σηματοδοτήσουν την έναρξη του… «ευρω-διαζυγίου». Όπως αναφέρουν ευρωπαϊκά ΜΜΕ που έχουν άκρες τόσο στη Βρετανία όσο και στην έδρα της ΕΕ, καταγράφεται ένα σαφές μούδιασμα μετά από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που έθεσε τη Μεγάλη Βρετανία εκτός ΕΕ. Μετά από τις πρώτες (αποδεδειγμένα) σπασμωδικές κινήσεις και δηλώσεις τόσο στη Γηραιά Αλβιώνα όσο και στην ηπειρωτική Ευρώπη τα πράγματα έχουν κάπως ηρεμήσει.
Οι διαδικασίες που θα πρέπει να ακολουθηθούν είναι πραγματικά περίπλοκες και πρωτόγνωρες, οι Ευρωπαίοι από την πλευρά τους έχουν να αντιμετωπίσουν σειρά εκλογικών αναμετρήσεων σε αρκετές χώρες – μέλη της ΕΕ μέσα στην επόμενη διετία ενώ διαφαίνεται πως σκοπός όλων είναι τα πράγματα να εξελιχθούν όσο πιο ανώδυνα γίνεται και για τις δυο πλευρές.
Με τη… χαρά έμεινε ο υπουργός των Οικονομικών της Πορτογαλίας, αφού του ήρθε μια «ανώμαλη» προσγείωση σχεδόν από το πουθενά και ο άνθρωπος έμεινε με το κασκόλ στο χέρι. Πήγε σε συνάντηση ως πρωταθλητής Ευρώπης και τελικά έφυγε με κυρώσεις κατά της χώρας του, λόγω υπερβολικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Το ίδιο (κυρώσεις για τον ίδιο ακριβώς λόγο) πήγε στην πατρίδα του και ο Ισπανός ομόλογός του, αφού όπως λένε οι της Ε.Ε. οι δυο χώρες έχουν πρόβλημα με το όριο του 3% του ΑΕΠ τους για τα ελλείμματα.
Σας τα αναφέρουμε με τον δικό μας (γνωστό εδώ και τόσα χρόνια) τρόποΜα καλά, υπήρχε περίπτωση να μην υπήρχαν στο τραπέζι σενάρια που θα μετέτρεπαν το brexit σε bremain ;;; Είναι δυνατόν να είναι τόσο απροετοίμαστοι οι γραφειοκράτες του Λονδίνου;;;
Ελαφρώς «ναι, είναι δυνατόν!», αφού τέτοιο κάζο δεν το ανέμεναν, αλλά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά το δημοψήφισμα-ψυχρολουσία υπάρχουν ήδη 5 (ολογράφως: πέντε) υποθετικά σενάρια για να γίνει η νύχτα-μέρα ή το αντίστροφο και να παρακαμφθεί η λαϊκή ετυμηγορία.
Πιέσεις λέει δέχεται η Μ. Βρετανία για να φύγει άμεσα από το ετοιμόρροπο οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση (ένα οικοδόμημα που καλά ξεκίνησε αλλά πήρε… κλίση στην πορεία – και που φυσικά δεν περίμενε την αποχώρηση των Βρετανών για να καταστεί «ετοιμόρροπο»!).
Η αποχώρηση είναι – εκ των πραγμάτων – μια πολύπλοκη διαδικασία, αφού τα θέματα τόσο νομικής όσο και πολιτικής αλλά και πρακτικής φύσης είναι δύσκολο να λυθούν μέσα σε 1-2 μήνες και κατά συνέπεια οι Βρετανοί να τα μαζεύουν και να φεύγουν μέσα σε 5 εργάσιμες! Η Μ. Βρετανία δεν έχει καν καταθέσει ακόμη την προβλεπόμενη αίτηση και φυσικά υπάρχει το πρόβλημα με τον Κάμερον, ο οποίος δεν θέλει να εμπλακεί το όνομά του σε μια ιστορία όπως η αποχώρηση της χώρας του από την ΕΕ. Θα το αφήσει στον διάδοχό του.
Ο φόβος του διευθυντηρίου της ΕΕ είναι ένας:
Εντός ΕΕ και εντός Μεγ. Βρετανίας το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος θα φέρει τα πάνω-κάτω (και όχι μόνο στην οικονομία)….Με ένα ποσοστό που αναμένεται να αγγίξει το 52% φαίνεται πως κερδίσει στο βρετανικό δημοψήφισμα η επιλογή της εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 100% αναμένεται να ανακοινωθεί γύρω στο μεσημέρι της Παρασκευής ώρα Ελλάδας.
Η συζήτηση πλέον στρέφεται σε όλα αυτά που θα «φέρει» στην Ε.Ε. των πολλών ταχυτήτων (που δυστυχώς υφίσταται σήμερα) το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Και δεν είναι μόνο τα οικονομικά, στα οποία δυστυχώς εστιάζουν οι περισσότεροι.
Η Ευρώπη έχει ξεχάσει τις «ρίζες» της και το σύστημα αξιών πάνω στο οποίο δομήθηκε, για αυτό είναι μαθηματικά σίγουρο πως θα διαλυθεί.Την ώρα που στην Ευρώπη τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στη χειρότερο και το μαγαζί που ονομάζεται Ε.Ε. δεν τραβάει άλλο («παραδομένο» ως είναι σε μια σειρά από συμφέροντα, πολυεθνικές, λόμπυ και συμφέροντα), στη Μεγάλη Βρετανία καλπάζει όπως δείχνουν τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων το ποσοστό αυτών που επιθυμούν την έξοδο της χώρας από την Ένωση.