Και ξανά τα ίδια και τα ίδια. Και ξανά (πιθανόν) θα μπούμε για πολλοστή φορά στη συζήτηση κατά πόσο ήταν καλός ή όχι ο «Καλλικράτης» (ή νωρίτερα αυτού ο «Καποδίστριας»), κατά πόσο βοήθησε, σε ποιους τομείς προέκυψαν προβλήματα, αν δημοσιονομικά συμφέρει να υπάρχουν 1000 Δήμοι και κοινότητες, αν πολιτικά (ΚΑΙ ΕΔΩ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ) συμφέρει να υπάρχουν 325 ή 1325 Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Δεν στεριώνει τίποτε τελικά σ’ αυτή τη χώρα. Ίσως μόνον η φαιδρότητα και ο «ελαφρύς» τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα πράγματα.
Μόλις 6 χρόνια μετά από τον «Καλλικράτη», μόλις έξι χρόνια μετά από εκείνες τις ατέλειωτες συζητήσεις και διαβουλεύσεις για τον τελικό χάρτη (Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ και όχι αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης που θα εγγυούνταν τη βιωσιμότητα των Δήμων και των μικρών οικισμών που τους αποτελούν)!