Δεν ξέρω γιατί κάποιοι σχολίασαν τον Γεραπετρίτη επειδή ξεκίνησε τη δική του τοποθέτηση στη Βουλή (στη διάρκεια της συζήτησης για την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης) με την εισαγωγή από τον Υπερ Αδυνάτου λόγο του Λυσία.
Προφανώς προτιμούν τις “πεφωτισμένες” τοποθετήσεις που κατά καιρούς γίνονται από βουλευτές όλων των παρατάξεων (που δεν μπορούν να σηκώσουν τα μάτια τους από τα γραπτά κείμενα επιπέδου 3ης Δημοτικού που έχουν μπροστά τους) ή τις ασχήμιες που γίνονταν την εποχή που φασίστες και ναζί είχαν καταφέρει να τρυπώσουν στην αίθουσα εκμεταλλευόμενοι τη γενικότερη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων.
Μπορεί ο Γεραπετρίτης να χρησιμοποίησε τις 10 λέξεις της εισαγωγής του Λυσία για να κάνει εντύπωση, υπονοώντας ότι η Κυβέρνηση αδίκως βρίσκεται στη θέση του κρινόμενου. Μπορεί κάποιοι να μην κατάλαβαν τίποτε απολύτως (ακόμη κι όταν ακούστηκε στα νέα ελληνικά αυτό που είπε ο Γεραπετρίτης) επειδή τους λείπουν τα βασικά, αυτά που τους κάνουν να σκεφτούν με ευρύτητα νου. Μπορεί, μπορεί… Χίλια “μπορεί”!
Όμως η μελέτη από πλευράς των βουλευτών κειμένων όπως ο ρητορικός δικανικός λόγος του Λυσία (ή έστω η ανάγνωση τους για να έχουν μια ιδέα) είναι σίγουρο πως θα βοηθήσει και αυτούς και εμάς. Γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε κάτι σημαντικό: σε μια εποχή που η εικόνα και οι ανούσιοι εντυπωσιασμοί μετράνε πιο πολύ από όλα, δεν εκλέγονται πάντοτε οι καλύτεροι…
(στο δια ταύτα;;; Μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο και το μόνο που μένει είναι να ανακοινωθούν τα ονόματα των υποψηφίων.)