Κατηγορίες
Οικονομία περιβάλλον

Εγκαταλείπουν τα σχέδια για μετάβαση σε πιο “καθαρές” λύσεις

Η μια μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης εγκαταλείπουν (ή να το πούμε καλύτερα, τροποποιούν) τα σχέδιά τους για γρήγορη μετάβαση σε πιο “καθαρές” λύσεις για την παραγωγή ενέργειας. Και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς, εξαιτίας της γεωπολιτικής αναταραχής.

Η σπουδή που έδειχναν τα τελευταία χρόνια να κλείσουν εργοστάσια (μια σπουδή που σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ύποπτη, αφού ξεκάθαρα εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα) αντικαθίσταται σταδιακά από πιο… προσγειωμένα και ολίγον πιο “βρώμικα” σχέδια – και αφορμή για αυτό ήταν η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Την ώρα που εμείς εδώ στην Ελλάδα μιλάμε για καθαρή ενέργεια κι έχουμε το νου μας σε μετάβαση σε φυσικά αέρια (πετώντας δισεκατομμύρια για κατασκευή ή μετατροπή εργοστασίων που σε λίγα χρόνια θα κλείσουν ούτως ή άλλως), στην Ευρώπη το έχουν προχωρήσει περισσότερο και ήθελαν να απαλλαγούν κι από αυτά. Υιοθετώντας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες (κι όχι με τη λογική του “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”), βιώσιμες, φιλικές προς το περιβάλλον και οικονομικά συμφέρουσες πρακτικές για παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ή από υδρογόνο, που σταδιακά θα κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών τους.

Όμως η ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία (επειδή στην υπόλοιπη Ευρώπη το φυσικό αέριο υπάρχει εδώ και πολλές δεκαετίες) τους κάνει πλέον να αλλάξουν πορεία.

Επειδή όπως όλοι έχουμε καταλάβει, δεν είναι εύκολο πράμα να κλείσει κάποιος τις στρόφιγγες μέσα σε μια μέρα και να σταματήσει να εισάγει αέριο από τη Ρωσία. Χρειάζονται χρόνια (τα οποία μπορεί και να χάθηκαν, αφού ήμασταν όλοι υπνωτισμένοι και βολεμένοι με το ρώσικο αέριο).

Το Βέλγιο είναι η τελευταία χώρα, μια από τις πολλές, που ανακοίνωσε ότι θα στείλει πίσω το πρόγραμμα για αλλαγές. Το 2003 τα υπολόγιζαν κάπως διαφορετικά κι έλεγαν ότι μέχρι το 2025 θα είχαν κλείσει τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Πλέον δίδεται μια δεκαετής παράταση, με το περιβαλλοντικό αλλά και οικονομικό κόστος να είναι μεγάλο – και με όλα τα ρίσκα που υπάρχουν όσο δουλεύει ένα πυρηνικό εργοστάσιο.