Αν κάποιος ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά σε έναν λογαριασμό, θα δει μια σημείωση: “Ενεργειακό μίγμα”.
Τι είναι αυτό; Είναι αναφορά στη συνεισφορά κάθε ενεργειακής πηγής στο συνολικό μείγμα καυσίμων που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας, δηλαδή σε απλά ελληνικά είναι μια ανάλυση που μας δείχνει από που παράγεται το ρεύμα που φτάνει στα “ρολόγια” μας.
Για παράδειγμα, η συγκεκριμένη σημείωση υπάρχει στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Και βλέπουμε ότι (στοιχεία ΔΑΠΕΕΠ, 22/07/2021) το μίγμα είναι:
- φυσικό αέριο: 40,04%
- ανανεώσιμες πηγές ενέργειας: 28,76%
- λιγνίτης: 10,92%
- λοιπά ορυκτά καύσιμα: 8,53%
- πετρέλαιο: 7,33%
- πυρηνική ενέργεια: 4,42%
Η τιμή της kWh που χρεωνόμαστε βγαίνει με βάση αυτό το μίγμα. Όλα τα παραπάνω συνέβαιναν τότε.
Τι συμβαίνει όμως σήμερα;; Για παράδειγμα, ποια ήταν η σύνθεση του μίγματος στις 8 το πρωί της 13ης Φεβρουαρίου;
Αυτό είναι εύκολο να βρεθεί, αφού υπάρχει μια εφαρμογή για κινητά που δείχνει πολλά. Τη λένε IPTO Analytics και μας δείχνει τι γίνεται.
Η κατάσταση λοιπόν ήταν η ακόλουθη:
Τι σημαίνει αυτό; Ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή η χώρα κατανάλωνε ενέργεια που στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν από εισαγωγές ενώ δεύτερη πηγή ήταν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Ο φτηνός λιγνίτης ήταν μόλις στην τέταρτη θέση. Προηγούνταν οι εισαγωγές, οι ΑΠΕ, το φυσικό αέριο και ακολουθούσαν τα υδροηλεκτρικά.
Μήπως, δεδομένης της κατάστασης, θα ήταν καλύτερα η χώρα να αναθεωρήσει τη στάση της που σχετίζεται με την απολιγνιτοποίηση;; Η τιμή του αερίου έχει πάει στον Θεό (κι αν η διαμάχη στην Ουκρανία συνεχιστεί θα πάει ακόμη παραπέρα…) ενώ η ενεργειακή εξάρτηση από άλλες χώρες δε σημαίνει ότι το ρεύμα μας θα είναι φτηνότερο (πέραν όσων άλλων μπορεί να σημαίνει για την ασφάλεια της χώρας).
Απ’ την ξεροκεφαλιά είναι προτιμότερη μια παραδοχή λάθους. Όχι λάθος στην κατεύθυνση. Η κατεύθυνση είναι σωστή! Πρέπει να απαγκιστρωθούμε σταδιακά από πηγές που επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Ο χρόνος που επέλεξε η Κυβέρνηση είναι λάθος και θα πρέπει να παρατείνουμε για όσο καιρό χρειαστεί τη λειτουργία των εργοστασίων που παράγουν ενέργεια με λιγνίτη. Υπάρχουν χώρες της Ευρώπης στις οποίες τα προγράμματα απολιγνιτοποίησής τους είναι πιο μεγάλα σε διάρκεια και σίγουρα πιο μελετημένα ώστε να μην εξαρτώνται ενεργειακά ακόμη κι από γείτονες με “μακρύ χέρι”. Για να μην πούμε ότι κάποιες χώρες σκέφτονται να ξαναβάλουν μπροστά εργοστάσια που καίνε λιγνίτη, μέχρι να κοπάσει η κρίση με τις τιμές του αερίου.
Μήπως λοιπόν να μεταθέσουμε χρονικά προς τα πίσω την απολιγνιτοποίηση για όσο διάστημα διαρκέσει αυτό το ράλι τιμών και να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις (που είναι και φτηνές!);;;