Εν μέσω “προειδοποιήσεων” (περί αποκλεισμών παικτών και ομάδων από τα εθνικά πρωταθλήματα και τους διεθνείς αγώνες), αναμενόμενων προσφυγών για διαφεύγοντα κέρδη (από τα τηλεοπτικά και άλλα δικαιώματα), αλλά κυρίως στο άκουσμα των ποσών που θα πέσουν στο Champions League σε καιρούς κορωνοϊού οι αγγλικές ομάδες – σε πρώτη φάση – υπαναχώρησαν και όπως φαίνεται το εγχείρημα του European Super League θα τελειώσει άδοξα.
Άδοξα;; Όχι και τόσο, επειδή τα νέα ποσά που θα πέσουν στην υφιστάμενη κατάσταση ζαλίζουν.
Κι ας μην αρχίσουμε τα περί “δύναμης των οπαδών των ομάδων” και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Αυτά είναι παραμύθια με δράκους και πριγκίπισσες.
Οι ομάδες έκαναν πίσω επειδή όπως φαίνεται τα ποσά που θα λαμβάνουν αν μείνουν στο Champions League θα είναι πολύ κοντά σε αυτά που υπολόγιζαν αν έφευγαν και έστηναν το δικό τους πρωτάθλημα. Χωρίς τα ρίσκα που θα έπαιρναν αν τελικά περπατούσε η ιδέα για το European Super League.
Ήδη ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε fund το οποίο θα ρίξει 6,5 έως 7 δισεκατομμύρια ευρώ για την… “αναμόρφωση” της υφιστάμενης κατάστασης.
Αν στο όλο σκηνικό προσθέσουμε τις πολιτικές πιέσεις (μέχρι και ο πρόεδρος της Γαλλίας ή ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας ασχολήθηκαν με το θέμα) αλλά και τις αναταραχές εντός των ομάδων, τότε το γλυκό δένει και η γρήγορη αποχώρηση κάποιων από το εγχείρημα των “12” γίνεται μονόδρομος.
Στο νου μας όμως θα πρέπει πάντα να έχουμε και το αντίστοιχο που συνέβη στο μπάσκετ. Για να καταλάβουμε και που ίσως θα οδηγηθούν οι εξελίξεις το επόμενο χρονικό διάστημα.
Όσον αφορά τους οπαδούς των ομάδων που θα συμμετείχαν και ξεσηκώθηκαν;; Έπαιξε το ρόλο του ο ξεσηκωμός αυτός, αλλά όχι στο βαθμό όσο θέλουν να τον παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Γιατί είναι πέρα ως πέρα σίγουρο πως ΚΑΙ στο γήπεδο θα πήγαιναν ΚΑΙ θα άλλαζαν ευχαρίστως τη συνδρομή τους απ’ το κανάλι που είναι τώρα στο κανάλι που θα μετέδιδε τους αγώνες του European Super League (δε βλέπεις κάθε Τετάρτη την ομάδα σου να παίζει με ότι καλύτερο κυκλοφορεί στην Ευρώπη…). Θέμα καλού μάρκετινγκ και χρόνου ήταν και αυτό. Αυτοί που ξεκίνησαν την ιδέα για το πρωτάθλημα αυτό των “20” είναι σίγουρο πως μέτρησαν τα πάντα πριν ξεκινήσουν τις ανακοινώσεις.
Απ’ την όλη ιστορία θα πρέπει να μας μείνει ένα πράγμα ολίγον ρομαντικό αλλά πραγματικό, που τις 2-3 τελευταίες ημέρες ξαναήρθε στην επικαιρότητα (και που δείχνει την πραγματική εικόνα του διεθνούς ποδοσφαίρου και του συμπλέγματος “μπάλα, επιχειρήσεις, media” σήμερα ): “Football – Made by poor, stolen by rich”.
Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…