Πρωτομηνιά και σήμερα κλείνει ένας χρόνος από τη μέρα που η πρόεδρος Ούρσουλα βον ντερ Λάιεν (Ursula von der Leyen), ανέλαβε το πόστο της στην ΕΕ.
Ένας χρόνος μέσα στον οποίο έγιναν πολλά. Με κυριότερα όλων την κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού και τη στάση της Τουρκίας που αλωνίζει στη Μεσόγειο με Γερμανικές πλάτες. Αυτά τα δυο είναι που στην παρούσα φάση ενδιαφέρουν όσο τίποτε άλλο την Ελλάδα.
Κατώτερη των περιστάσεων λοιπόν η ΕΕ της Ούρσουλα – βασικά, για να μην την αδικούμε την Πρόεδρο, η ΕΕ δεν περίμενε την Ούρσουλα για να δείξει στους Ευρωπαίους πολίτες πόσο χάλια είναι. Πάντα έτσι ήταν η ΕΕ τα τελευταία 20 χρόνια (πάνω – κάτω), κατώτερη των περιστάσεων και έρμαιο των γερμανικών ιδεοληψιών και απαιτήσεων.
Με τον κορωνοϊό το τελευταίο διάστημα δεν έχει γίνει τίποτε άλλο, πέραν του γεγονότος ότι οι “κεφαλές” της ΕΕ βγαίνουν και μας λένε πόσο καλά έκαναν και πρόλαβαν να “κλείσουν” εκατομμύρια δόσεις εμβολίων. Μέχρι εκεί. Για τις ενισχύσεις των οικονομιών δεν ακούγεται τίποτε ουσιαστικό από τον Ιούνιο – Ιούλιο και μετά, εκτός από κάτι αντίδωρα/ψίχουλα.
Η πανδημία του κορωνοϊού, η οποία έχει διχάσει την Ευρώπη όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζεται (όσοι δεν έχουν κοντή μνήμη θυμούνται τι παζάρια έγιναν την άνοιξη του 2020), δεν είναι μόνο το εμβόλιο.
Είναι και πολλά άλλα, όπως η στήριξη των οικονομιών όλων των χωρών. Ο εμβολιασμένος πρέπει να έχει να φάει κιόλας, πρέπει να έχει εργασία, πρέπει να έχει μια ποιότητα στη ζωή του. Και από όλα αυτά δεν θα έχει τίποτε, αν πρέπει να ζήσει μέσα σε ένα οικονομικό περιβάλλον που θα είναι άρρωστο, όταν με το καλό θα παρέλθει η υγειονομική κρίση.
Όπως είπε και μια Ελληνίδα επιδημιολόγος, “δεν νοείται τομέας υγείας χωρίς λεφτά αλλά και λεφτά χωρίς υγεία”. Τα είπε όλα με πέντε λέξεις. Μαζί πάνε αυτά.
“Λεφτά τώρα!” λοιπόν στα κράτη, με δικλείδες ώστε να φτάσουν εκεί που πρέπει – δηλαδή στον κόσμο.
Κι ας αφήσουν η Ούρσουλα και οι χώρες της ΕΕ πίσω τους κάτι ανεκδιήγητους τύπους όπως ο Ορμπάν της Ουγγαρίας και ο Μοραβιέτσκι της Πολωνίας. Οι εκβιασμοί πρέπει να σταματήσουν και ο καθένας ας πάρει το δρόμο του αν δε θέλει να συμμετάσχει. Άλλωστε, η Βρετανία έχει δείξει το δρόμο…