Κατηγορίες
γνώμη - σχόλιο επικαιρότητας

Δεν είναι η ώρα για διλήμματα (ούτε για συγκρίσεις και διαφωνίες)

Τελικά είναι τόσο μπερδεμένη η ιστορία με την εξέλιξη της αντιμετώπισης του κορωνοϊού στη χώρα μας;; Ποιον να πιστέψουμε και ποιον όχι όσον αφορά την κατάσταση στα νοσοκομεία;; Μπροστά σε μια πανδημία που μπορεί να διαλύσει κοινωνίες και οικονομίες, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ούτε στα πιο απλά και βασικά;;

Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις και δηλώσεις, έχουμε μπερδευτεί λιγάκι:

Ο πρωθυπουργός βγήκε και είπε πως όλα βαίνουν καλώς με την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, πως τα όρια των νοσοκομείων είναι μακριά και αντέχουν ακόμη και πως πρέπει να μαζευτούμε λίγο για να περιοριστεί ο ρυθμός διάδοσης του ιού. Εγώ αυτό κατάλαβα.

Επίσης η Κυβέρνηση, δια των υπουργών, υφυπουργών κλπ αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, μας λέει πως έχουμε μια αξιοσημείωτη αύξηση του αριθμού των κλινών σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Τόσο με την προσθήκη νέων κλινών για covid-19 στα δημόσια νοσοκομεία όσο και επειδή θα υπάρχουν και ιδιωτικές μονάδες υγείας που θα ενταχθούν στο όλο σύστημα αντιμετώπισης του κορωνοϊού.

Απ’ την άλλη μεριά υπάρχουν και οι γιατροί. Αυτοί που είναι στην πρώτη γραμμή στα νοσοκομεία της Αττικής (που αυτή την στιγμή έχουν θέμα) και στα νοσοκομεία της υπόλοιπης χώρας.

Οι γιατροί λοιπόν λένε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως μας τα λένε ο πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση. Λένε πως οι πιέσεις στο σύστημα Υγείας είναι μεγάλες, λόγω έλλειψης κλινών και προσωπικού που θα αντιμετωπίζει τον κορωνοϊό. Τους άκουσα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, διάβασα πολλές συνεντεύξεις τους στο διαδίκτυο.

Επίσης οι νοσοκομειακοί γιατροί λένε ότι τα χρήματα που θα δοθούν σε ιδιώτες για τις δικές τους εντατικές μονάδες είναι πολλά και ότι αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να δοθούν στο δημόσιο (για να μείνουν οι εγκαταστάσεις μετά στην κατοχή του δημοσίου ή για προσλήψεις).

Τέλος οι γιατροί λένε πως η αύξηση του αριθμού των κλινών εντατικών μονάδων που λέει η Κυβέρνηση είναι πλασματική για δυο λόγους:

ΠΡΩΤΟ επειδή δε συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση προσωπικού – από ότι κατάλαβα οι γιατροί λένε πως για να πεις ότι έχεις διαθέσιμο ένα κρεββάτι εντατικής χρειάζεται να μετρήσεις και 4 άτομα προσωπικό μαζί.

ΔΕΥΤΕΡΟ επειδή μονάδες εντατικής θεραπείας που προϋπήρχαν και έχουν κανονικό αριθμό νοσηλευτικού προσωπικού άλλαξαν χαρακτήρα, βαφτίστηκαν “ΜΕΘ για κορωνοϊό” και έτσι έχουν μειωθεί οι… “κανονικές” ΜΕΘ.

Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο θα σας γελάσω. Και οι δυο έχουν στα χέρια τους στοιχεία και τα γνωστοποιούν. Το ζήτημα όμως δεν είναι ποιος έχει δίκιο.. Το ζήτημα είναι κατά πόσο είμαστε έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τον κορωνοϊό, ειδικά το χειμώνα που είναι μπροστά μας…

Και κάτι για το τέλος: δεν θα πρέπει να τίθεται το δίλημμα “αυτοπροστασία ή καραντίνα”. Ούτε πρέπει να προτάσσεται η “ατομική ευθύνη” ως η αποκλειστική πηγή ενός κακού, όταν υπάρχει στο τραπέζι και η ευθύνη της ίδιας της Πολιτείας (που ενδεχόμενα λαμβάνει αποσπασματικά, βιαστικά ή λάθος μέτρα και αποφάσεις).

Είναι λάθος δίλημμα, στέλνει λάθος μηνύματα που θυμίζουν τιμωρία σε δημοτικό της δεκαετίας του 1970 (“Γιαννάκη αν δεν κάθεσαι καλά θα σε βάλω τιμωρία στον τοίχο, με την πλάτη γυρισμένη στην τάξη”). Επειδή το πραγματικό δίλημμα είναι “θέλουμε τον κορωνοϊό μέσα στα πόδια μας ή υγεία;”. Υγεία στα πάντα: σωματική, ψυχική, ατομικά, στην κοινωνία, στην οικονομία.

Δεν υπάρχει πετυχημένο lockdown, πετυχημένη καραντίνα. Κι όποιος το ισχυρίζεται αυτό είναι ψεύτης! Ένα lockdown μπορεί να έχει κάποιο βραχυπρόθεσμο “θετικό” αποτέλεσμα. Για μικρό χρονικό διάστημα – έστω και με μεγάλο κόστος – μπορεί να παράξει το επιθυμητό αποτέλεσμα, που είναι η ανάσχεση της διάδοσης της πανδημίας. Ο βαρύς λογαριασμός όμως έρχεται μετά…

Πλέον, με δεδομένο ότι το εμβόλιο αργεί (και για λόγους που ξεκινούν από την οικονομία και φτάνουν μέχρι την ψυχολογία) θα πρέπει να αποφύγουμε να μπούμε σε μια λογική ύπαρξης περιόδων lockdown που θα τις ακολουθούν περίοδοι πιο χαλαρών μέτρων, τις οποίες θα ακολουθούν με τη σειρά τους περίοδοι πιο αυστηρών μέτρων και μετά ξανά απ’ την αρχή…

Κάτι τέτοιο θα είναι σκέτη καταστροφή τόσο για την κοινωνία όσο και για την οικονομία. Σε κάθε τους πτυχή. Αφήστε δε που από ένα σημείο και μετά θα είναι ανέφικτο να επαναλαμβάνεται ένας τέτοιος φαύλος κύκλος.