Στην ανατολική και στην κεντρική Μεσόγειο γίνεται του κουτρούλη ο γάμος και οι περισσότεροι μεγάλοι ή πιο μικροί “παίκτες” προσπαθούν να λάβουν θέση – όπως λέγαμε ΕΔΩ.
Τα λεφτά είναι πολλά, τα πετρέλαια (της Λιβύης) ακόμη περισσότερα και μάλιστα φτηνά, ενώ το παιχνίδι της ενεργειακής – γεωπολιτικής/στρατιωτικής εδραίωσης (με φόντο τη δεκαετία που ξεκινά σε λίγες ημέρες) είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Κρατήστε δυο ονόματα που θα τα βλέπουμε στο εξής συνεχώς μπροστά μας και που απειλούν να μετατρέψουν τη Λιβύη σε μια νέα Συρία, στην οποία θα γίνεται χαμός αφού και στη Λιβύη όλοι θα είναι κόντρα σε όλους και οι συμμαχίες θα αλλάζουν όπως αλλάζουν οι χαμαιλέοντες χρώματα:
– Wagner. Όχι ο Wilhelm Richard, o συνθέτης! Ομάδα Wagner. Είναι ένας ιδιωτικός στρατός, που όπως λένε τα δυτικά ΜΜΕ ήδη βρίσκεται στη Λιβύη και τον συνδέουν με τη Ρωσία του Πούτιν.
– Sadat. Όχι ο μακαρίτης ο παλιός πρόεδρος της Αιγύπτου! Ομάδα Sadat. Είναι άλλος ιδιωτικός στρατός, που συνδέεται με την Τουρκία και τον Ερντογάν. Και αυτοί είναι στη Λιβύη, σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ.
Πέραν αυτών υπάρχουν φυσικά και άλλες ομάδες που ήδη βρίσκονται ή αναμένεται να βρεθούν σύντομα στο λιβυκό έδαφος. Για να αναλάβουν δράση υπέρ κάποιων κρατών που θέλουν να δηλώσουν (έστω και δια… αντιπροσώπων ή/και μισθοφόρων) την παρουσία τους και το “ενδιαφέρον” τους για τη χώρα αυτή της βόρειας Αφρικής. Το έχουν κάνει με τεράστια “επιτυχία” σε άλλες χώρες, όπως στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ.
Ένας νέος πόλεμος μισθοφόρων είναι σε πλήρη εξέλιξη, με μοναδικά θύματα τους κατοίκους μιας χώρας που είχε την ατυχία να έχει πετρέλαια ή να βρίσκεται σε μια “στρατηγική” για κάποιους θέση…