Ένα ακόμη από τα ελληνικά παράδοξα αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα, με την υπογραφή της συμφωνίας για την ενοικίαση των 2 παραγωγικών μονάδων τη ΕΒΖ, στο Πλατύ και τις Σέρρες.
Η εταιρία (η μοναδική καθετοποιημένη μονάδα που παρήγαγε ζάχαρη στην Ελλάδα, δηλαδή είχε παρουσία από το φυτώριο και το χωράφι μέχρι και το ράφι του σούπερ μάρκετ) θα ενοικιάσει σε οφειλέτη της τα δυο εργοστάσια έναντι ποσού που ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα – αλλά αναμένεται να κινηθεί κάπου στα 200 με 220 χιλιάδες ευρώ για δυο Χ δυο χρόνια.
Σε απλά ελληνικά:
βρέθηκε εταιρία η οποία χρωστά στην ΕΒΖ περίπου 1.500.000 ευρώ (και η ανάκτηση της απαίτησης εκκρεμεί δικαστικά), όμως αναμένεται να ενοικιάσει τα 2 εργοστάσια έναντι του ποσού των 200-220.000 ευρώ Χ 2. Κι αν προχωρήσει και το θέμα με την υπαγωγή της ΕΒΖ στον Πτωχευτικό Κώδικα, πιθανόν η ενοικιάστρια εταιρία να εκδηλώσει σε δεύτερο χρόνο ενδιαφέρον και για την αγορά παραγωγικών μονάδων… (να σημειωθεί πως ίδιο ποσό διεκδικεί η εταιρία πελάτης-υποψήφια ενοικιάστρια από την ΕΒΖ).
Ταυτόχρονα η άλλοτε κραταιά εταιρία αναμένεται να υπαχθεί στο άρθρο 106 β’ και δ’ του Πτωχευτικού Κώδικα με δικαστική απόφαση, και εν συνεχεία η Τράπεζα Πειραιώς – ως διάδοχη κατάσταση της ΑΤΕ στη συγκεκριμένη υπόθεση – θα προχωρήσει στην πώληση των υπαρχόντων της ΕΒΖ που στήριζε την ελληνική ύπαιθρο (αλλά δεν στηρίχθηκε καθόλου από ανίκανες κυβερνήσεις και διοικήσεις), σπάζοντας την σε οκτώ διαφορετικά κομμάτια.
Εν ολίγοις, αν το καταλάβαμε καλά η ιστορία της ΕΒΖ την τελευταία πενταετία – δεκαετία είναι η εξής:
σου χρωστάνε, για τον οποιονδήποτε λόγο εσύ δεν μπορείς να εισπράξεις, οι τράπεζες κάνουν κατασχέσεις κλπ, πτωχεύεις, σε σπάνε σε κομμάτια και σε πουλάνε ενώ ενδιαφερόμενοι για να σε αγοράσουν ή να σε αξιοποιήσουν μπορεί να είναι και κάποιοι που σου χρωστάνε…