Η αποχώρηση του Κοτζιά από το Υπουργείο των Εξωτερικών έφερε και μια είδηση (παρότι οι προετοιμασίες ήταν γνωστές και είχαν ανακοινωθεί), μια είδηση που δεν μπορεί να περάσει στα… ψιλά, αφού αφορά την πρόθεση – έμπρακτα πλέον – της χώρας μας να προχωρήσει στην υιοθέτηση των 12 ναυτικών μιλίων ως “χωρικά ύδατα”.
Στο σύνολό τους έως τώρα, και παρά το ότι είχαμε το δικαίωμα να το πράξουμε, “κρατούσαμε” τα χωρικά μας ύδατα στα 6 μίλια. Οι αιτίες γνωστές, δεν χρειάζονται ανάλυση. Ο εξ’ ανατολών γείτονας εδώ και 23 χρόνια έχει βγάλει κοινοβουλευτικό φιρμάνι με το οποίο λέει ότι αν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, τότε θα το θεωρήσει αιτία πολέμου.
Τώρα… αν ο ίδιος ακριβώς γείτονας έχει προχωρήσει σε αυτή τη διαδικασία εδώ και 50 χρόνια εκεί που τον παίρνει (στη Μεσόγειο και στον Εύξεινο Πόντο), αυτό είναι άλλο θέμα. Στην ίδια γραμμή θα κινηθούμε και εμείς, και θα ξεκινήσουμε από την περιοχή του Ιονίου και μετά της Κρήτης. Στις θάλασσες δηλαδή που δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα με γειτονικά κράτη.
Φυσικά οι Τούρκοι θα λένε τα δικά τους και θα λένε ότι αν επεκταθεί το δικαίωμα της Ελλάδας στα 12 μίλια αυτοί αποκλείονται από παντού λόγω της γειτνίασης των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου με την μικρασιατική ακτή, αφού διαβάζουν όπως θέλουν τις διεθνείς συνθήκες, παρερμηνεύοντας ή αγνοώντας επιδεικτικά – επειδή πολύ απλά δεν τους συμφέρει – οτιδήποτε σχετίζεται με “μέση γραμμή”, με “αβλαβή διέλευση”, με διεθνείς συμβάσεις για τη ναυσιπλοΐα.
Το αν θα πάμε την αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12 μίλια σε συγκεκριμένα σημεία της Μεσογείου και σταδιακά σε κάποια άλλα είναι όντως ένα ζήτημα. Το οποίο ορθώς αναδεικνύει η αντιπολίτευση. Επίσης, το να μείνουμε στη σημερινή κατάσταση είναι ένα άλλο ζήτημα.
Όμως το να γίνεται σπέκουλα από όλους, ειδικά σε ευαίσθητα εθνικά θέματα, είναι απαράδεκτο. Το εθνικό συμφέρον πολλές φορές επιβάλλει τα θέματα αυτά οι πολιτικοί μας πρωτίστως να τα συζητούν μεταξύ τους και σίγουρα να τα κρατούν πίσω από κλειστές πόρτες.
Γιατί όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Καραμανλής, “Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται”.