Το είπαμε και θα το ξαναπούμε (για να γίνει απολύτως κατανοητό): Θα μας πάνε καροτσάκι μέχρι να γίνουν οι εκλογές τους. Και όχι μόνον αυτό, θα μας τρελάνουν κιόλας και θα φτάσουμε στο σημείο να ρωτάμε «τι πίνουν και δεν μας δίνουν;;»…
Οι πλέον ευνοημένοι από την ελληνική «κρίση» είναι δυο: το ΔΝΤ (που αναστήθηκε μετά από την εμπλοκή του στο ελληνικό θέμα, ενώ μέχρι το 2010-2011 ονειρεύονταν να μπει στην Ευρώπη, τα τρουπώσει κάπου όπως θα έλεγε ο Βουτσάς) και η Γερμανία (που είναι μια εκ των «δανειστών», και για αυτό ρίχτε μια ματιά ποιοι υπογράφουν τα Μνημόνια και θα καταλάβετε).
Τώρα ο Σόιμπλε λέει πως δεν μιλούσε ποτέ για grexit αν δεν προχωρήσει η Ελλάδα σε στοχευμένες οικονομικές «μεταρρυθμίσεις» (όπως αυτοί τις εννοούν).
Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος αλλά πιο διεκδικητικός ήταν ο υπουργός των Οικονομικών του κρατιδίου της Βαυαρίας, ο οποίος το προχώρησε ακόμη πιο πολύ το θέμα και είπε ότι νέα δάνεια μπορούν να δοθούν στην Ελλάδα αλλά μόνο με εγγυήσεις υπό την μορφή χρυσού ή ακινήτων.
Το ΔΝΤ απ’ την άλλη μεριά παίζει με τις αξιολογήσεις και με τη συμμετοχή του ή μη σε κάποιο πιθανό νέο πρόγραμμα, κάνοντας ταυτόχρονα την παλαβή για τα λάθη που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε μια ύφεση άνευ προηγούμενο (και όσον αφορά το ύψος της και όσον αφορά το χρόνο που διαρκεί και θα εξακολουθήσει να υφίσταται).
Καιρός οι δικοί μας να σοβαρευτούν λιγάκι. Συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι. Να ανοίξουν τις συζητήσεις, να ανοίξουν τα χαρτιά τους, να επεξεργαστούν, να συμφωνήσουν και στο τέλος να παρουσιάσουν σχέδιο δια πάν ενδεχόμενο. Σοβαρό, μακροπρόθεσμο και με προοπτική. Χωρίς φυσικά να ξεχνούν τη θέση της χώρας στο χάρτη και τις συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις.
Οι ευθύνες τους, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα είναι τεράστιες: πρώτα όσον αφορά την επιβίωση του πληθυσμού και της χώρας και στη συνέχεια όσον αφορά την πορεία της χώρας στην παγκόσμια σκακιέρα.
Οφείλουν να κόψουν άμεσα τις παπαριές και τα λοξοκοιτάσματα αριστερά, δεξιά, ή προς το εξωτερικό (γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πρόκειται να μας σώσει αν δεν αποφασίσουμε να σωθούμε από μόνοι μας), να καταλήξουν σε βιώσιμο σχέδιο, πρωτού η Ελλάδα μπει στα βιβλία ιστορίας όπως η Αργεντινή (στην καλύτερη των περιπτώσεων) ή όπως η Γιουγκοσλαβία (στη χειρότερη).
Κι αν προκύψουν ρήξεις με τους «σωτήρες», καλό θα είναι να είναι η Ελλάδα έτοιμη να τις διαχειριστεί δεόντως, σε κάθε επίπεδο, πολιτικό – οικονομικό – γεωπολιτικό.