Τελικά μήπως έχουν δίκιο αυτοί που ωρύονται (αυτοί, που τους παρουσιάζουν για τους τρελούς του «ελληνικού χωριού»!) και αναφέρονται σε ύπαρξη και εκτέλεση ενός σχεδίου το οποίο αποκλειστικό σκοπό έχει την επ’ αόριστο υπαγωγή της χώρας σε ένα καθεστώς προτεκτοράτου, οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικού;;;
Ας το δούμε λίγο ψύχραιμα και λογικά: όχι πως η κατάσταση που επικρατούσε έως την έναρξη της εποχής των Μνημονίων ήταν παραδεισένια. Σίγουρα όχι, γιατί είχε τα κατά της, τις υπερβολές της, τα λάθη της. Ούτε είμαστε ο περιούσιος λαός που ξαφνικά τον έχουν βάλει στο μάτι όλοι οι υπόλοιποι!
Αλλά μήπως είναι σε πλήρη εξέλιξη ένα καλοφτιαγμένο σχέδιο ώστε να μετατραπεί η χώρα σε προτεκτοράτο – δοκιμαστικό σωλήνα και οι κάτοικοι της σε σύγχρονους είλωτες των 200 ευρώ το μήνα, χρεωμένους μέχρι το λαιμό και χωρίς περιθώριο αντίδρασης;;;
Μια σειρά γεγονότων ίσως θα πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις:
- η εσωτερική υποτίμηση προχωράει με γοργούς ρυθμούς (άλλη μια περικοπή σε συντάξεις και επικουρικά σημειώθηκε εσχάτως ενώ αναμένονται και νέες περικοπές σε μισθούς από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο),
- η μια μετά απ’ την άλλη οι μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού τα μαζεύουν και φεύγουν τρέχοντας,
- νέες επιχειρήσεις δεν έρχονται επειδή κανένας δεν θέλει – ορθώς – να ρισκάρει τα λεφτουδάκια του σε μια οικονομία που αλλάζει τα φώτα στο επιχειρείν,
- οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη (είτε με πάταγο είτε αθόρυβα),
- χιλιάδες νέοι (επιστήμονες και μη) φεύγουν για το εξωτερικό στην καλύτερη φάση του εργασιακού τους βίου (όταν δηλαδή μπορούν να προσφέρουν τα μέγιστα σε μια οικονομία),
- σημαντικοί τομείς της οικονομίας που σε ιδανικές συνθήκες θα μπορούσαν να αποτελέσουν «ατμομηχανή» για την ανάκαμψη πωλούνται και μάλιστα σε τιμές – ξεφτίλα,
και αυτά είναι μόνο μερικά από όσα συμβαίνουν στη χώρα από το 2010 και έπειτα.
Τώρα έρχεται μια νέα ιστορία στο προσκήνιο: απαιτούμενο θα είναι η συμμετοχή ξένων στα Δ.Σ. των (χιλιοσωσμένων με λεφτά των πολιτών) τραπεζών και στο τέλος η ηγεμονικού τύπου συμμετοχή ξένων funds σε αυτές.
Μια τέτοια εξέλιξη (και μάλιστα εν καιρώ capital controls) θα παραδώσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας, χρεωμένο ή ακόμη και υγιή οικονομικά, σε ξένα χέρια.
Φυσικά, όποιος θα μιλάει για τέτοια κακά πράγματα θα χαρακτηρίζεται το λιγότερο «λαϊκιστής» με τον γνωστό απαξιωτικό τρόπο (λες και είναι θανάσιμη αμαρτία το να αναφέρει κάποιος γεγονότα και καταστάσεις που συμβαίνουν και που άπτονται της ευημερίας ενός λαού που τα τελευταία 6-7 χρόνια διολισθαίνει στην κατάθλιψη βλέποντας ανεργία και άδειες τσέπες, έχοντας χάσει πολλά αλλά ευτυχώς όχι ακόμη το κουράγιο του και την ελπίδα για κάτι καλύτερο).
Αντίθετα, θα χαρακτηρίζεται σωστό το να υιοθετεί κάποιος – χρησιμοποιώντας όμορφες λεξούλες και κλισέ εκφράσεις του συρμού – τις θέσεις αποδεδειγμένα αποτυχημένων χαρτογιακάδων και γιάπηδων που δεν έχουν εμπειρία στη διοίκηση ακόμη και ενός ψιλικατζίδικου (αλλά που στο τέλος, αν συνεχιστεί η υφιστάμενη κατάσταση, θα πάρουν τα πάντα στα χέρια τους και θα μετατρέψουν τη χώρα σε ένα ατελείωτο οικονομικο-πολιτικό-κοινωνικό-εργασιακό χάος).
Αν το ψάξετε λίγο θα διαπιστώσετε και εσείς τα ίδια. Αρκεί να έχετε το νου ανοιχτό σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, σε σοβαρή πληροφόρηση από την Ελλάδα και το εξωτερικό αλλά κυρίως αν έχετε το βλέμμα στραμμένο σε είκοσι – τριάντα χρόνια από σήμερα…