της Γεωργίας Λινάρδου (Ελευθεροτυπία)
Η περίπτωση του… Μισέλ αποτελεί απλώς το τελευταίο κρούσμα μιας σειράς αλαζονικών συμπεριφορών πολιτικών που ζουν και αναπνέουν για πλούτο και εξουσία…
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, καλεσμένος σε τηλεοπτικό κανάλι, ερωτάται από την εθνική τηλεπερσόνα της πλούσιας εκείνης εποχής Ρούλα Κορομηλά: «Δεν έχετε συνηθίσει εσείς οι υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές, να φιλοξενείστε σε εκπομπές ζωντανές, ανάμεσα σε τόσο νόστιμες και ωραίες γυναίκες, ε; Πώς νιώθετε, κύριε Λιάπη;». Ο νεαρός βουλευτής απαντά: «Ανετα! Θα έλεγα στο φυσικό μου περιβάλλον»!
Η περίπτωση του πρώην υπουργού των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας, επί 22 χρόνια βουλευτή και ανιψιού του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενδείκνυται για κανιβαλισμούς. Όμως, στο πολυτελές μαύρο τζιπ με τις πλαστές πινακίδες δεν ήταν μόνος!
Συνεπιβάτες πολλοί: υπουργοί στη φυλακή, υπουργοί ένα βήμα πριν από τη φυλακή, βουλευτές μπλεγμένοι σε παρανομίες, υποψήφιοι βουλευτές το ίδιο, δήμαρχοι με αυθαίρετα, αλαζονικά golden boys που χρέωναν για το προσωπικό τους life style το Δημόσιο… Αλλά και στο πορτ μπαγκάζ παρατηρήθηκε συνωστισμός: ένα σωρό «τσιράκια» που χαριεντίζονταν με την εξουσία και τώρα ανακυκλώνουν χαζά ανέκδοτα σε βάρος μιας τραγελαφικής πολιτικής φιγούρας την οποία, όμως, στήριξαν για δεκαετίες.
Η περίπτωση Λιάπη είναι μια πρώτης τάξεως αφορμή για να θυμηθούμε πόσο επικίνδυνα αλαζονικά η πολιτική εξουσία αυτού του τόπου παραβιάζει το κόκκινο φανάρι, αλλά και όποιο STOP βρεθεί στο δρόμο της. Δεν είναι μόνο τα μεγάλα σκάνδαλα (βλέπε, Siemens, Χρηματιστήριο, Βατοπέδι). Είναι τα μικρά, τα απλά και καθημερινά, οι μικρότητες και μικροπρέπειες που αποκαλύπτουν αυτό το οποίο ουδέποτε θα μπορέσουν να καταλάβουν οι «μεθυσμένοι» της εξουσίας: πως είναι κοινοί θνητοί και πως η αλαζονεία… εκδικείται.
Στο παρασκήνιο του σκανδάλου για τη Siemens, αποκαλύπτεται πως εκτός από τις μεγάλες μίζες, κυκλοφορούσαν και πολλές οικοσκευές. Πρώην υπουργός των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας καλείται να απολογηθεί στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για ένα πλυντήριο-στεγνωτήριο κόστους 312.000 ευρώ, η χρέωση του οποίου είχε καταγραφεί στα κιτάπια της εταιρείας. Εξοργισμένη η βουλευτής τότε -μεταξύ άλλων- έλεγε: «Κυρίες και κύριοι, μην κουράζεστε. Δεν δέχομαι δώρα εγώ. Δεν δέχομαι και το ξέρει όλη η Ελλάδα αυτό. Δεν δέχομαι δώρα…».
Και ένας πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ τον Δεκέμβρη του 2011 αποφάσισε να κάνει δώρο στον εαυτό του ένα κινητό τηλέφωνο αξίας 670 ευρώ, αλλά είχε την «ατυχία» να το χρεώσει στο υπουργείο του. Το θέμα βγήκε στη δημοσιότητα, ο πρώην υπουργός το επέστρεψε και έκανε λόγο για «λάθος». Οπως και ο Μ. Λιάπης: «Εκανα λάθος», επαναλάμβανε, καλύπτοντας τις χειροπέδες με το ακριβό του μπουφάν.
Ορισμένοι άλλοι, πάντως, ούτε συγγνώμη ζητούν ούτε παραδέχονται το «λάθος». Οπως ένα ισχυρό golden boy που πέρασε από θέσεις εξουσίας επί Νέας Δημοκρατίας. Του απέδωσαν ότι υπέγραψε ώστε το Δημόσιο να πληρώσει το αεροπορικό εισιτήριο και τη διαμονή στην Ελλάδα φίλης του από την Αμερική. Συνεργάτες του βρίσκονται προφυλακισμένοι, διότι προσπάθησαν να εκταμιεύσουν επιταγή μερικών χιλιάδων ευρώ σε βάρος του οργανισμού του οποίου προΐστατο. Σήμερα, είναι «μετανάστης» στο Βελιγράδι, όπου και εργάζεται σε ιδιωτική εταιρεία. Οπως και ο πρώην υπουργός Μ. Λιάπης, μετανάστης-συνταξιούχος ήταν τον τελευταίο καιρό στην αριστοκρατική συνοικία Herastrau στο Βουκουρέστι.
Και μια που η κουβέντα πήγε στους «μετανάστες», ας θυμηθούμε ακόμη ένα σεβαστό πρόσωπο της εξουσίας, έναν πρώην υπουργό Απασχόλησης, ο οποίος για τις ανάγκες της βίλας του είχε στη δούλεψή του παράνομα τρεις ανασφάλιστους Ινδούς εργάτες.
Σε έναν άλλο βουλευτή, πάντως, ο οποίος βρίσκεται και αυτός προφυλακισμένος για άλλες υποθέσεις στον Κορυδαλλό, τον περασμένο Αύγουστο του έβαλαν πρόστιμο από την Τροχαία Πρέβεζας, γιατί δεν είχε περάσει το αυτοκίνητό του από ΚΤΕΟ. Ανθρώπινο, θα μου πείτε, και σωστά.
Ομως, όταν διαπίστωσε πως προσβάλλεται το… FIR της βουλευτικής του εξουσίας απαίτησε από τους άντρες της Τροχαίας να ελέγξουν έναν κακόμοιρο μετανάστη που εκείνη την ώρα περνούσε από δίπλα τους με το ποδήλατό του! Παράκρουση! Είναι η αυθαίρετη πλευρά της εξουσίας που όσο κι αν σπατουλαριστεί, κάποια στιγμή… κατεδαφίζεται.
Το 1998 μια νεαρή κοπέλα σκοτώνεται όταν η πολυτελής Μερσεντές που οδηγεί βουλευτής και στην οποία η κοπέλα είναι συνοδηγός παρεκκλίνει της πορείας της και συγκρούεται με άλλα αυτοκίνητα. Μετά το τροχαίο, ο βουλευτής αρνείται να κάνει αλκοτέστ με το επιχείρημα ότι είναι βουλευτής.
Και ένα χρόνο νωρίτερα, ένας άλλος βουλευτής μπούκαρε σε αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκε σε διαιτητή. Δήλωσε: «Επειδή εγώ είμαι βουλευτής και έχω ασυλία, μπορώ να τον δείρω, χωρίς να τον προστατεύσει η αστυνομία… Αυτό ήθελα να του δείξω με τη συμπεριφορά μου, ότι μπορώ να το κάνω…». Ή όπως αλλιώς θα έλεγε και ο Μ. Λιάπης, υψώνοντας ένα κρυστάλλινο ποτήρι με ακριβή σαμπάνια: «Στην υγειά του everybody»!