“Και μετά τι έγινε;”
Ίσως το ερώτημα της ημέρας, αφού για το Έπος του ’40 έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά. Δεν χρειάζονται περισσότερα!
“Και μετά τι έγινε” λοιπόν; Το μετά πάει για μετά απ’ τον πόλεμο, για μετά το 1944-1945.
Μετά:
- οι συνεργάτες των φασιστών αναβαθμίστηκαν και έλαβαν περίοπτες θέσεις στην ελληνική κοινωνία και πολιτική (αντί να τους δικάσουν και να τους καταδικάσουν για προδοσία),
- κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν να κρατήσουν την Ελλάδα στο εγγλέζικο πλευρό,
- άλλοι, που πήραν γρήγορα χαμπάρι τη …μετάβαση σε άλλο προστάτη, προσέτραξαν να τη δέσουν στο αμερικανικό άρμα,
- ενώ κάποιοι άλλοι στο σοβιετικό άρμα.
Αποτέλεσμα όλων αυτών το εκ νέου αιματοκύλισμα της χώρας και ένας Εμφύλιος που ο απόηχός του κράτησε πολλά-πολλά χρόνια. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που τότε δεν ήθελαν τίποτε από όλα τα παραπάνω. Όμως αυτοί βαφτίστηκαν “φράξια”, “επικίνδυνοι δια τον Εθνικόν Σκοπόν” (ή φορτώθηκαν με διάφορους προσδιορισμούς) και τους έφαγε η μαρμάγκα.
Ή μήπως υπάρχει κάποια αμφιβολία περί αυτών;
Στην εικόνα ο πίνακας “Η Ελλάς ευγνωμονούσα”, έργο του 1858 του Θεόδωρου Βρυζάκη (1819 -1878) – λάδι σε μουσαμά, 215 x 157 εκατ.