Ζυμώσεις ακούγεται πως γίνονται (πάλι!) σε επίπεδο Δήμου Αλεξάνδρειας, ώστε – λέει – κάποιοι να δημιουργήσουν και κάποιοι άλλοι να συμπληρώσουν ψηφοδέλτια. Αυτά που θα προταθούν τον Μάιο για να τα ψηφίσουμε. Ζυμώσεις επιπέδου “κορυφής” αλλά και σε επίπεδο υποψηφίων συμβούλων. Ότι κι αν ακούγεται (κι αν λέγεται), ένα είναι το σίγουρο ψηφοδέλτιο: αυτό που ακόμη δεν έχει ανακοινώσει ουδείς. Γιατί απλά ουδείς δεν έχει δηλώσει ΕΠΙΣΗΜΑ πως ενδιαφέρεται, ο ίδιος να ηγηθεί και άλλοι να συμμετάσχουν σε συγκεκριμένο σχήμα.
Το τριήμερο όντως βόλεψε να γίνουν ορισμένες κρούσεις, συζητήσεις, ανταλλαγές απόψεων. Όμως, όπως λένε και στην κοινή καθομιλουμένη, “μπούρου-μπούρου κι από τηγανίτα …τίποτε!”. Και σε αυτό το ρόλο τους παίζουν…… πρωτίστως η κρίση και η αναγκαστική αλλαγή της ατζέντας λόγω προβλημάτων που η κρίση έχει επιφέρει, η απίστευτη ρευστότητα σε γενικότερο πολιτικό επίπεδο, το τεράστιο ποσό που απαιτείται για μια οποιαδήποτε σοβαρή υποψηφιότητα που θα καλύπτει όλη την έκταση του Δήμου, αλλά κυρίως η διστακτικότητα ακόμη και προβεβλημένων και γνωστών ανθρώπων να συμμετάσχουν σε σχήματα που εκ των πραγμάτων δεν θα περπατήσουν αν πραγματικά δεν θα μπορέσουν να πείσουν τους 31.000 ανθρώπους που το 2010 πήγαν στην κάλπη.
Ένα είναι – για την ώρα – το σίγουρο: η δυσπραγία στη συγκρότηση οποιουδήποτε σοβαρού, ολοκληρωμένου, με συνοχή και με πρόταση για τον τόπο ψηφοδελτίου. Από όπου κι αν αυτό προέρχεται, όπου κι αν αυτό θα μπορούσε να τοποθετηθεί πολιτικά. Άλλωστε, 170 νοματαίοι δεν βρίσκονται εύκολα.
Γιατί, όπως αναφέρουν και οι πιο καταρτισμένοι ημών στην κουζίνα, ζύμη είναι το νερό και το αλεύρι. Επισημαίνουν όμως πως υπάρχει και ζύμη που εκτός των παραπάνω έχει και το αυγουλάκι της, το αλατάκι της, το βουτηράκι της και η οποία στο τέλος δίνει αποτέλεσμα που είναι γευστικά κλάσεις ανώτερο από τη ζύμη που έχει μόνο νερό κι αλεύρι. Και φυσικά, επισημαίνουν πως το αποτέλεσμα εξαρτάται ΚΥΡΙΩΣ από το μεράκι αυτού που ζυμώνει, που προτίθεται να παρουσιάσει ένα ουσιαστικό για τον ουρανίσκο και τους οφθαλμούς αποτέλεσμα και που δεν θέλει, κατά τη λαϊκή ρήση, απλά να κοσκινίζει κανά δεκαήμερο…