Τελικά, αυτή η αραβική άνοιξη (που από ότι φαίνεται είναι ένα καλοστημένο σκηνικό ώστε να φύγουν από τη μέση οι ενοχλητικοί που έχουν στις χώρες τους φυσικούς πόρους ή βρίσκονται επάνω στους νέους “δρόμους του μεταξιού”) δεν πάει καλά.
Αντί να φέρει τη σταθερότητα και τη δημοκρατία, όπως οι εμπνευστές και ενορχηστρωτές των …”ανοίξεων” ευαγγελίζονταν, φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα: αστάθεια, αντιδημοκρατικά καθεστώτα, εμφυλίους.
Τελευταίο κρούσμα, το βράδυ που μας πέρασε, στη Λιβύη. Απήχθη τα ξημερώματα από ενόπλους ο πρωθυπουργός της χώρας Αλί Ζεϊντάν, μέσα από το ξενοδοχείο στο οποίο βρισκόταν. Στη Λιβύη η κατάσταση είναι διαφορετική από ότι στις περισσότερες χώρες που η “άνοιξη” πήγε, αφού…… κουμάντο κάνουν στη χώρα οι φύλαρχοι – πολέμαρχοι. Ελάχιστες είναι στην πραγματικότητα οι περιοχές που ελέγχονται από την κεντρική της Κυβέρνηση, οι περισσότερες στα παράλια της Μεσογείου και στις παραθαλάσσιες πόλεις. Ο Καντάφι τόσα χρόνια κατάφερνε να διατηρεί τον έλεγχο είτε με επιβολή στρατιωτικών μέτρων είτε (συνήθως) συνεταιριζόμενος με τους φυλάρχους-πολέμαρχους των διαφόρων περιοχών.