Η 14η Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τα στίφη των Νεότουρκων του Κεμάλ, θα μας υπενθυμίζει ες αεί μια από τις πλέον ματωμένες σελίδες της πρόσφατης ιστορίας του Έθνους μας. Η Μικρασιατική Καταστροφή, υπήρξε, ίσως, η μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του Ελληνισμού. Η γενοκτονία των αδερφών μας Ελλήνων στα εδάφη της Μικράς Ασίας, ήταν αποτέλεσμα μιας συστηματικής όσο και αποτρόπαιης προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από το 1914 μέχρι και το 1923. Οι 500 χιλιάδες νεκροί και το ενάμιση περίπου εκατομμύριο των προσφύγων, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η Τουρκία ουδέποτε αναγνώρισε και για το οποίο ουδέποτε αισθάνθηκε την ανάγκη να εκφράσει έστω μία συγνώμη.
Δικό μας ιστορικό χρέος, είναι να μην ξεχνάμε. Δικό μας χρέος είναι να διατηρούμε στη συλλογική μνήμη μας αυτό το πλέον αιματοβαμμένο κομμάτι της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, διδασκόμενοι από το παρελθόν και συνδέοντας το με το μέλλον μας, έτσι ώστε να διδασκόμαστε από το μέγεθος των δεινών που έχουμε υποστεί ως λαός κάθε φορά που αποτυγχάνουμε να είμαστε ενωμένοι και Εθνικά ομόψυχοι.
Η Ελλάδα θα τιμήσει και τη φετινή χρονιά τη μνήμη των θυμάτων της, χωρίς μίσος για τους αυτουργούς αυτής της γενοκτονίας, χωρίς μισαλλοδοξία απέναντι στους παλαιότερους αλλά και όψιμους αμφισβητίες και παραχαράκτες της ιστορικής αλήθειας του τόπου μας, αλλά με τη βεβαιότητα ότι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης και απορρέουσα εξ αυτής γνώση και δύναμη ψυχής, θα αποτελεί πάντα τον φάρο με οδηγό τον οποίον θα αγωνιζόμαστε ως Έθνος για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών,με βάση τις πανανθρώπινες αρχές του δικαίου και της ισότητας.