Κατηγορίες
Χωρίς κατηγορία

Σε μια κουταλιά νερό


Πρώτη είδηση στα δελτία χθες το θέμα με το εν Χαλκιδική …πολιτιστικό κέντρο (που έλεγε και ο μακαρίτης ο Βαγγέλης ο Γιαννόπουλος) που δεν έκλεισε, παρά την απόφαση του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος να κλείσει έστω και για ένα 48ωρο.
Προβάλλουν την απόφαση, προβάλουν τη θέση σε διαθεσιμότητα της αστυνομικού υπαλλήλου, προβάλουν οτιδήποτε άλλο πλην της πραγματικότητας.

Η οποία είναι εξαιρετικά απλή: το πρόστιμο για τέτοια περίπτωση είναι μικρό, απειροελάχιστο. Το να μην κόψει κάποιος μια απόδειξη, ε, μπορεί να τύχει. Το να μην κόψει όμως αποδείξεις για κατανάλωση που έχουν κάνει 500 άτομα – έτσι γράφουν και λένε τα ΜΜΕ, τότε μιλάμε για δόλο.

Εδώ λοιπόν έρχεται η λύση, γιατί αν αυτός θα είχε 20 ή 30 χιλιάρικα έσοδα που δεν θα φορολογούνταν, για ποιο λόγο οι έξυπνοι δεν του ρίχνουν ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ ένα πρόστιμο το οποίο θα είναι 10 ή 20 φορές περισσότερο από τον εκτιμώμενο τζίρο, ώστε να δούμε αν θα ξαναγίνει κάτι παρόμοιο; Δηλαδή η “ζημία” λόγω του προστίμου να είναι πολλαπλάσια από το κέρδος του αν τολμήσει και κάνει κάτι.
Γιατί αν βγάλει 30 χιλιάρικα, αν του ρίξουν ένα πρόστιμο 600.000 και μάλιστα άμεσα εισπρακτέο με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων αν δεν το πληρώσει, τότε υπάρχει περίπτωση να (ξανα)λειτουργήσει κάποιος έτσι; Άσε που πλέον θα σέβεται και τις αποφάσεις για το λουκέτο στο κατάστημά του, γιατί κατάστημα δεν θα υπάρχει πλέον…