Απ’ ότι φαίνεται – ειδικά δε μετά και την απαγόρευση που επιβλήθηκε στην Αθήνα – ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί και θέλει να στείλει ένα μήνυμα στο κορίτσι (και έμμεσα και στους δικούς μας κυβερνητικούς εταίρους): “αλλάξτε πολιτική εδώ και τώρα – δεν πάει άλλο!“.
Απ’ ότι φαίνεται ο κόμπος πλέον έφτασε στο χτένι, σε μια χώρα που βουλιάζει, με έναν λαό που δεν ξέρει τι να περιμένει για το αύριο που προβλέπεται ζοφερό.
Η Δωροθέα και όσοι στηρίζουν ακόμη το δικής της έμπνευσης και εκτέλεσης σενάριο που θέλουν τη χώρα να βγαίνει από την κρίση των τραπεζών (που την έκαναν «κρίση» της οικονομίας) μόνο αν συνεχιστούν και αυξηθούν τα μέτρα λιτότητας.
Για μια ακόμη φορά η χώρα βιώνει μια κατάσταση που παρόμοιά της είχε βιώσει μόλις 5 μήνες πριν: αναντιστοιχία μεταξύ της λαϊκής βούλησης και όσων συμβαίνουν και καθορίζουν τις ζωές μας και τις ζωές των ερχόμενων 5 γενεών Ελλήνων. Μόνο που τώρα η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη. Δύσκολη καμπή, δύσκολοι καιροί.
Δεν θα μας βγάλουν από τη στενωπό που βρισκόμαστε τα think tank – αν έχουμε τέτοια! – των χορτασμένων από χρήμα και εξουσία αποτυχημένων πολιτικάντηδων που συμμετέχουν σε αυτά.
Ούτε οι διάφορες κομματικές συνάξεις εντός και εκτός Κοινοβουλίου.
Ούτε οι κάθε είδους κάφροι των άκρων, που φέρνουν την κοινωνία στα όριά της.
Η χώρα δεν έχει πλέον ανάγκη από αυτόκλητους “σωτήρες”. Χόρτασε από τέτοιους, καιρό τώρα – αν και πίστεψε προς στιγμή ότι υπήρχαν τέτοιοι, προ τεσσάρων μόλις μηνών. Ίσως γιατί πίστεψε σε ψευδοδιλλήματα, ίσως γιατί υπέκυψε σε έναν καλά σερβιρισμένο εκβιασμό.
Από ανθρώπους με δημοκρατικό όραμα για τον τόπο έχει ανάγκη.
Από τολμηρούς έχει ανάγκη, που θα προσπαθήσουν να βάλουν έναν φραγμό στην καθημερινή εξαθλίωση και στο μαρασμό του τόπου, που θα δώσουν ένα τέλος στην αναμονή των δόσεων που το μόνο που κάνουν είναι να παρατείνουν το μαρτύριο, που θα τελειώσουν άπαξ και δια παντός την κατακρήμνιση κάθε αξίας και μέτρου.
Εδώ, στη χώρα που πριν χιλιάδες χρόνια ανέδειξε τις πραγματικές αξίες και οριοθέτησε το μέτρο…
Από τολμηρούς έχει ανάγκη, που θα προσπαθήσουν να βάλουν έναν φραγμό στην καθημερινή εξαθλίωση και στο μαρασμό του τόπου, που θα δώσουν ένα τέλος στην αναμονή των δόσεων που το μόνο που κάνουν είναι να παρατείνουν το μαρτύριο, που θα τελειώσουν άπαξ και δια παντός την κατακρήμνιση κάθε αξίας και μέτρου.
Εδώ, στη χώρα που πριν χιλιάδες χρόνια ανέδειξε τις πραγματικές αξίες και οριοθέτησε το μέτρο…