Όση σχέση έχει η “Πράγα” με την “Πάργα” (εκτός και αν παίζει το σενάριο να έχουν αδελφοποιηθεί εσχάτως και να μην το γνωρίζουμε), άλλο τόσο σχέση έχει η λεγόμενη μέχρι χθες “αραβική άνοιξη” με την “άνοιξη της Πράγας”.
Οι δυτικοί νόμιζαν πως μπορούσαν να κάνουν παιχνίδι στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, θεωρώντας πως κάτι άλλαξε τα τελευταία χρόνια. Νόμιζαν πως βγάζοντας τον Καντάφι από τη μέση θα έβαζαν χέρι στα λιβυκά πετρέλαια (και πόδι στη Λιβύη, που βρίσκεται στο κέντρο της Μεσογείου). Το ίδιο λάθος έκαναν και με την Αίγυπτο: “επιδότησαν” και με το παραπάνω τους εξεγερμένους και απηυδησμένους από τον Μουμπάρακ Αιγυπτίους αλλά βλέπουν πως τους βγαίνουν Αδελφοί Μουσουλμάνοι στο βάθος. Στην Αλγερία είναι ένα στάδιο πίσω, αλλά και εκεί είναι θέμα χρόνου να γίνει το μπαμ από τα ακραία στοιχεία (ειδικά δεν αν γίνουν ανεξέλεγκτοι οι ισλαμιστές γείτονές τους).
Στην Τυνησία ακόμη τα πράγματα (ευτυχώς) δεν έχουν ξεφύγει τόσο πολύ…
– ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για μια χώρα που έχει περισσότερη “ευρωπαϊκή” κουλτούρα σε σχέση με τις υπόλοιπες, κυρίως λόγω δεσμών με τη Γαλλία αλλά και λόγω τουρισμού.
– ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για μια χώρα που έχει περισσότερη “ευρωπαϊκή” κουλτούρα σε σχέση με τις υπόλοιπες, κυρίως λόγω δεσμών με τη Γαλλία αλλά και λόγω τουρισμού.
Ο θάνατος του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη (και ακόμη τεσσάρων διπλωματικών) δείχνει για μια ακόμη φορά το ρόλο που παίζουν, τη διείσδυση και τη δύναμη που έχουν στις κοινωνίες αυτές τα ακραία ισλαμιστικά στοιχεία.Επίσης δείχνει τη διαφορετική δομή των κοινωνιών εκεί: μπορεί ας πούμε κάποιοι δυτικοί να συμφώνησαν αλλά η συμφωνία να έγινε με κάποιες φυλές και φυλάρχους. Γιατί οι κυβερνήσεις, ειδικά στη Λιβύη, δεν έχουν εξουσία έξω από τις μεγάλες πόλεις. Εκεί μετράνε οι φυλές και οι θρησκευτικοί ηγέτες.
Οι συνομιλητές των δυτικών τις περισσότερες φορές είναι ίσα για να στέλνουν αντιπροσωπείες στον …ΟΗΕ!
Οι συνομιλητές των δυτικών τις περισσότερες φορές είναι ίσα για να στέλνουν αντιπροσωπείες στον …ΟΗΕ!