Λύσσαξαν τις τελευταίες μέρες τα ΜΜΕ του Ισραήλ με φήμες περί επικείμενης επίθεσης της χώρας τους εναντίον του Ιράν, πριν μάλιστα από τις αμερικάνικες εκλογές του Νοεμβρίου, αποδίδοντας τις σκέψεις αυτές στον πρωθυπουργό Νετανιάχου και τον υπουργό Άμυνας Μπάρακ. Όχι, τον πρόεδρο Πέρες δεν τον έμπλεξαν, διότι αυτό θα ισοδυναμούσε με… πραγματική κήρυξη πολέμου. Κάποιοι ανησυχούν σοβαρά από το κρεσέντο δημοσιευμάτων, ενώ πολλοί λένε ότι δεν είναι τίποτε άλλο από μια συνήθη απόπειρα του Ισραήλ – ή παραγόντων του – να πιέσει τους Αμερικανούς υποψηφίους προέδρους ώστε να δηλώσουν την ισχυρή δέσμευσή τους για την πάση θυσία αποτροπή ανάπτυξης πυρηνικών όπλων από το Ιράν. Όποια κι αν είναι η πραγματικότητα, εμείς μια απορία έχουμε: Όταν ο Πέρες, την περασμένη εβδομάδα, βρέθηκε στην Αθήνα, έκανε καμιά… νύξη στους δικούς μας;
Οι επιμελείς αναγνώστες του «Π» ίσως θυμούνται ότι – όπως έχει καταγραφεί τόσο στην εφημερίδα μας όσο και στο βιβλίο του Δημήτρη Μηλάκα «Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου» και το θυμίσαμε με αφορμή την επίσκεψη Πέρες – το Ισραήλ έχει και την Ελλάδα στον σχεδιασμό του σε περίπτωση επίθεσης στο Ιράν. Ας θυμηθούμε το απόσπασμα από το προηγούμενο φύλλο (σελίδες 16-17):
«Η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ, μετά την κατακρήμνιση των σχέσεων της χώρας αυτής με την Τουρκία, βρήκε τον απαραίτητο εναέριο χώρο για την πραγματοποίηση των απολύτως απαραίτητων ασκήσεων αεροπορικών επιδρομών, σαν αυτές που ενδεχομένως θα εξαπολύσει κατά του Ιράν.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι διευκολύνσεις για την εκπαίδευση της ισραηλινής αεροπορίας στον ελληνικό εναέριο χώρο πρόσφερε και η προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. Η τεραστίων διαστάσεων αεροπορική άσκηση “Ένδοξος Σπαρτιάτης”, που έγινε στο Αιγαίο το 2008, ήταν ενδεικτική. Εκατό οπλισμένα ισραηλινά αεροσκάφη απογειώνονταν από βάσεις του Ισραήλ, έφθαναν μέχρι το πεδίο βολής Κρανέας, έξω από τη Λάρισα, και επέστρεφαν στις βάσεις τους ανεφοδιαζόμενα στον αέρα και καθοδηγούμενα από ιπτάμενα ραντάρ. Το σενάριο χαρακτηρίστηκε – και ήταν – εξομοίωση αεροπορικών επιθέσεων κατά του Ιράν».
Άδικο έχουμε να αναρωτιόμαστε μήπως ο Πέρες ψιθύρισε τίποτε… φωνήεντα στους δικούς μας εκτός από τις επιθυμίες του για συμμετοχή της χώρας του στο εξελισσόμενο ξεπούλημα; Όχι τίποτε άλλο, αλλά μέγας πόνος έπιασε τους φίλους των ΗΠΑ εκείνες τις μέρες για να στραφούμε εντονότερα προς τη «μεγάλη μας φίλη», η οποία, ως γνωστόν, υποχρέωσε τον Γ. Παπανδρέου να αφήσει τις φιλοτουρκικές «ανοησίες» και να στραφεί προς τον επίσημο προστατευόμενο της Ουάσιγκτον στην περιοχή μας…
από το Ποντίκι