Τελικά απ’ ότι φαίνεται, το πρόβλημα δεν είναι τα κόμματα ή οι αρχηγοί τους, αλλά τα κόμματα και οι αρχηγοί τους.
Γιατί είναι δύσκολο να …τραβήξει ένα κόμμα το οποίο “ράβεται” επάνω σε κάποιο πρόσωπο, όπως γίνονταν και γίνεται μέχρι τώρα. Ίσως ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε άλλη νοοτροπία και πλέον να έχουμε αρχηγούς που “κόβονται” επάνω στο σχέδιο, στις προοπτικές, στις αρχές του κόμματος και σε όσα αυτό λέει πως θα προσφέρει στον κόσμο.
Αλλιώς το κόμμα είναι καταδικασμένο: μετά από ένα διάστημα – ειδικά δε μετά από μια πιθανή διαδοχή – το κόμμα θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, αφού η συνέχεια του στο χρόνο πολύ απλά δεν υφίσταται.