του Γρηγόρη Γιοβανόπουλου
Πριν αναφερθώ στα τραγικά γεγονότα του 1965 και τις απαράδεκτες επεμβάσεις του τότε ανώτατου άρχοντα Βασιλιά Κωνσταντίνου θα ήθελα να αναφερθώ σύντομα στη σημερινή πραγματικότητα.
Προχτές Παρασκευή αναγνώστηκαν επιτέλους οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και εντός του προβλεπόμενου χρονικού ορίου υπερψηφίστηκαν από τους Βουλευτές των τριών κομμάτων που την στηρίζουν.
Είναι σίγουρο πως η χώρα φαίνεται να πορεύεται σε ένα δύσβατο ανηφορικό και κακοτράχαλο μονοπάτι έχοντας αριστερά της τον καταστροφικό γκρεμό και μπροστά, μακριά, δύσκολα, ανηφορικά την ελπίδα της επιβίωσης.
Θα περίμενε κανείς να σημάνει ένας εθνικός συναγερμός για τη σωτηρία της πατρίδας, όμως δυστυχώς όπως πάντα το πολιτικό σύστημα δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Κάποιοι συστηματικά υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια, κάποιοι ορέγονται επαναστάσεις μιας άλλης εποχής, κάποιοι καταγγέλλουν (όπως πάντα) το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο, κάποιοι επιδιώκουν την πολιτική της «μαγκούρας».
Έχουμε βέβαια και τις πολιτικές κωλοτούμπες. Μόλις χτες η αξιωματική αντιπολίτευση άρχισε να εκθειάζει τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης – αυτόν που πρώτος ζητούσε απεγνωσμένα ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου να δημιουργηθεί και που ο (πάντα πίσω από τις λέξεις) επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε κόλπο των τοκογλύφων δανειστών για να μας εκμεταλλευτούν. Τώρα ήρθε μάλλον στα λόγια του πρώην Πρωθυπουργού, χωρίς φυσικά να κάνει την παραμικρή αναφορά σ’ αυτόν.
Φυσιολογικό το βρίσκω αλλά συνιστώ προσοχή στις πολλές κωλοτούμπες γιατί ζαλίζουν και αποπροσανατολίζουν.
Αλλά ας επανέλθω στο αρχικό θέμα αυτού του άρθρου.
Ο Ιούλιος είναι ένας μήνας στον οποίο παλαιότερα υπήρχε αρκετή δραστηριότητα (κυρίως πολεμική) όμως σήμερα είναι συνυφασμένος με ευχάριστα πράγματα. Διακοπές, θάλασσα, πολλή ζέστη, δημιουργική αγροτική εργασία, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν συνήθως το σκηνικό του δεύτερου μήνα του καλοκαιριού.
Τον Ιούλη όμως του 1965 όλα ήταν διαφορετικά. Ήταν τότε που…
κορυφώθηκε η αντίθεση Βασιλιά-πρωθυπουργού ή καλύτερα κατεστημένου –Δημοκρατικής Παράταξης, με τις τρεις προκλητικές επιστολές του Βασιλιά Κωνσταντίνου προς τον Πρωθυπουργό της χώρας Γεώργιο Παπανδρέου και η άρνησή του να συμμορφωθεί στις συνταγματικές του υποχρεώσεις αναγκάζοντας τον Πρωθυπουργό του 53% να παραιτηθεί και να ανοίξει έτσι την αυλαία μιας ταραγμένης εποχής που έληξε την 21η Απριλίου του 1967 με το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών.
Θεωρώ ότι τα γεγονότα του Ιούλη του ’65 που ονομάστηκαν «Ιουλιανά» ήταν η κορύφωση μιας σειράς γεγονότων και διεργασιών που άρχισαν αρκετά χρόνια νωρίτερα στο παρασκήνιο της Ιστορίας και καθόρισαν τις τύχες του Ελληνισμού για πολλά χρόνια. Στο παρασκήνιο αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι εξελίξεις στο «Κυπριακό» και πρωταγωνίστησαν σαν ηθοποιοί ενός αθέατου δράματος ο «ξένος παράγοντας»,οι μυστικές υπηρεσίες ,οι μετέπειτα πραξικοπηματίες, το ντόπιο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο και κυρίως ο τότε «ανώτατος άρχων» Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή επισημαίνοντας τα γεγονότα που προμήνυαν την δυσμενή τούτη εξέλιξη.
Μετά τον εμφύλιο και τα τολμηρά ανοίγματα της κυβέρνησης του Στρατηγού Πλαστήρα ο ξένος παράγοντας ευνοεί μια ακραιφνώς Δεξιά λύση στη διακυβέρνηση της χώρας και έτσι ο «Ελληνικός Συναγερμός» του Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου κυβερνά τη χώρα μέχρι το 1955. Μετά το θάνατο του Παπάγου ο νέος Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής με την ΕΡΕ κερδίζει τις εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου του 1956 παρότι υπολείπεται σε ψήφους από τη Δημοκρατική Ένωση (47,38% έναντι 48,15%) χάρη στο ιδιότυπο εκλογικό σύστημα που ίσχυε τότε.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στην κρίσιμη ημερομηνία της 11ης Μαΐου 1958 που η ΕΔΑ καθίσταται αξιωματική αντιπολίτευση με 79 έδρες.
Το αποτέλεσμα αυτό 9 χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου καταθορύβησε τους Αμερικανούς και το Παλάτι και αποτέλεσε την αρχή των δεινών για τη χώρα μας. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1961 ανακοινώνεται η ίδρυση της Ένωσης Κέντρου (Ε.Κ.) με αρχηγούς τους Γεώργιο Παπανδρέου και Σοφοκλή Βενιζέλο ως ένας πολιτικός σχηματισμός που εκπροσωπούσε τους φιλελεύθερους και τους μετριοπαθείς και των οποίων ο κατακερματισμός οφειλόταν περισσότερο στις διαφωνίες των ηγετών τους παρά σε θεμελιώδεις ιδεολογικές διαφορές.
Ακολουθούν οι εκλογές του Οκτώβρη του 1961 «της βίας και νοθείας» όπου η ΕΡΕ παίρνει 176 έδρες η Ε.Κ 100 και το ΠΑΜΕ 24.
Σε απάντηση του εκλογικού πραξικοπήματος κηρύσσεται από την Ε.Κ ο «Ανένδοτος αγώνας», ακολουθεί η δολοφονία του Λαμπράκη από παρακρατικούς ,το «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» και η αναχώρηση του Καραμανλή από την Ελλάδα.(9 Δεκεμβρίου 1963).
Στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963 η Ε.Κ. παίρνει 138 έδρες και στις νέες εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964 με το εντυπωσιακό 52,72 % παίρνει 171 έδρες και σχηματίζει κυβέρνηση.
Αυτήν την ισχυρή πλειοψηφία θα προσπαθήσουν και τελικά θα καταφέρουν να ανατρέψουν οι «πρωταγωνιστές των Ιουλιανών»
Τα γεγονότα τρέχουν δραματικά.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1964 ορκίζεται η νέα κυβέρνηση της Ε.Κ.
Νέος Βασιλιάς ορκίζεται ο Κωνσταντίνος Β’ μετά το θάνατο του Παύλου.
Στις 23 Ιουνίου 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου επισκέπτεται τις ΗΠΑ όπου ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον του θέτει εκβιαστικά το «σχέδιο Άτσεσον» για τη λύση του Κυπριακού. Ο Γ. Παπανδρέου το απορρίπτει προκαλώντας την οργή των Αμερικανών.
Σ’ αυτό το κλίμα και με τις «αποσυνθετικές» επιδράσεις του Κυπριακού ο αρχηγός της ΕΡΕ Π. Κανελλόπουλος δηλώνει πως θα μπορούσε να στηρίξει μια κυβέρνηση αποστατών της Ε.Κ χωρίς τον Παπανδρέου.
Ο αρχηγός της Ε.Κ καταθέτει στη βουλή στις 23 Φεβρουαρίου 1965 το «σχέδιο Περικλής» της «βίας και νοθείας» (γραμματέας του σχεδίου ήταν ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος).
Η απάντηση στο «σχέδιο Περικλής» έρχεται στις 18 Μαΐου 1965 με την αποκάλυψη της ύπαρξης της οργάνωσης ΑΣΠΙΔΑ μέσα στο στρατό το «φέουδο των ανακτόρων» στην οποία φέρεται αναμεμιγμένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. Την αποκάλυψη έκανε ο Στρατηγός Γρίβας (ιδρυτής της οργάνωσης Χ κατά την Κατοχή και ίσως του ΑΣΠΙΔΑ).Ο Γ. Παπανδρέου μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που πήρε στη Βουλή στις 25 Ιουνίου 1965 αποφασίζει να κάνει αλλαγές στην ηγεσία του στρατεύματος. Τις προθέσεις του Πρωθυπουργού «κοινοποιεί»στο Βασιλιά ο υπουργός Άμυνας Πέτρος Γαρουφαλιάς και ο Κωνσταντίνος προειδοποιεί τον Πρωθυπουργό να μην προχωρήσει σε αλλαγές χωρίς τη δική του συναίνεση.
Η «βασιλική επέμβαση» συνεχίζεται με την άρνηση του Κωνσταντίνου να υπογράψει τα διατάγματα για τις αλλαγές στο στράτευμα και την αντικατάσταση του Πέτρου Γαρουφαλιά.
-Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση………
– Ανοίγει η αυλαία των «Ιουλιανών»………
Με τιμή
Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Δάσκαλος
Υ.Γ στο επόμενο άρθρο οι τρεις επιστολές του Βασιλιά και οι αντιδράσεις του Γ. Παπανδρέου και του ελληνικού λαού.