Το οικονομικό χάλι της χώρας, η κρίση που διαλύει την κοινωνία και τινάζει στον αέρα το πολιτικό της σύστημα, δημιουργεί, εκτός των άλλων, και μεγάλους πειρασμούς για διευθετήσεις στα χρονίζοντα ελληνοτουρκικάζητήματα. Άλλωστε η πιο κατάλληλη ευκαιρία να «ξαπλώσεις» έναν αντίπαλο είναι η στιγμή που εκείνος βρίσκεται γονατισμένος.
Ίσως έχει διαφύγει την προσοχή μας, αλλά η τουρκική κυβέρνηση εκμεταλλεύεται ήδη την αδυναμία και την πολιτική αστάθεια της χώρας. Η Άγκυρα με λόγια (δηλώσεις Ερντογάν) και πράξεις (παραχώρηση οικοπέδων για πετρελαϊκές έρευνες εντός της ελληνικής ΑΟΖ στο Καστελόριζο, αεροναυτικές ασκήσεις στην ίδια περιοχή και τη Ζουράφα στο Βόρειο Αιγαίο) κλιμακώνει την επίδειξη δύναμης.
Η κατάσταση, μάλιστα, γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη καθώς την ίδια στιγμή εμφανίζονται οι ΗΠΑ να ανησυχούν για ενδεχόμενο τουρκικό «ντου» και να προτείνουν «τριμερείς – Ελλάδα, ΗΠΑ, Τουρκία – επαφές», προκειμένου να παίξουν τον επιδιαιτητικό τους ρόλο και να οδηγήσουν τα πράγματα εκεί όπου ακριβώς επιθυμούν.
Όλα αυτά οδηγούν το μυαλό – στην περίπτωση που διατηρεί έστω και ίχνη ιστορικής μνήμης – και του πιο καλοπροαίρετου σε άλλες εποχές: σε αυτές της «έντιμης» αμερικανικής διαμεσολάβησης ύστερα από καταστροφές (Κύπρος) και ατυχείς περιπέτειες, αν όχι ήττες (Ίμια). Πρόκειται για το είδος της διαμεσολάβησης την οποία η Ελλάδα πληρώνει πολιτικά (πολύπλευρα) και οικονομικά (πανάκριβα)…
Διαβάστε τη συνέχεια του πραγματικά ενδιαφέροντος άρθρου – την ώρα που στην Αθήνα κάποιοι πλακώνονται για …υπουργεία – στο “Ποντίκι”, ΕΔΩ